Waarom werden gebouwen met 9 verdiepingen gebouwd in de USSR? Het geheim is vrij simpel - ik zeg het je

Meer dan 70 jaar geleden werd in de USSR een programma voor massale woningbouw aangenomen.

De Unie had niet genoeg geld voor luxe appartementen, die werden gebouwd volgens de projecten uit de tijd van I.V. Stalin. Om mensen van huisvesting te voorzien, besloot het land van de Sovjets om de gebieden met huizen op te bouwen, volgens projecten van de economieklasse. Die in de toekomst de mensen de bijnaam "Chroesjtsjov" gaven, vanwege de maximale goedkoopheid van zowel werk als bouwmaterialen.

9 verdiepingen tellend gebouw - het meest economische project

Aanvankelijk was het belangrijkste type gebouw kwartalen van gebouwen met 4-5 verdiepingen. Maar in de naoorlogse periode probeerden ze in nieuwe gebouwen niet alleen bouwmaterialen te sparen, maar ook de percelen eronder.

Op hetzelfde deel van het grondgebied was het mogelijk om een ​​huis van hogere hoogte te bouwen en zo veel meer mensen te vestigen. Daarom werd al in de jaren 70 massale constructie van wolkenkrabbers gelanceerd.

Maar waarom werden gebouwen met negen en geen tien verdiepingen een prioriteit?

Het draait allemaal om bouwvoorschriften en staatsnormen. Voor gebouwen met 10 verdiepingen moest het twee liften hebben (vracht- en passagiers), en voor gebouwen met 9 verdiepingen was er slechts één aanwezig.

Een ander voordeel van het 9 verdiepingen tellende gebouw was de besparing op gasinstallaties. Het feit is dat bij het bouwen van huizen met een hoger aantal verdiepingen, het noodzakelijk was om extra benzinepompstations te bouwen.

De druk van een conventioneel distributiestation was simpelweg niet genoeg om het gas tot een hoogte van meer dan 27 meter (slechts 9 standaardvloeren) te persen. En het bouwen van hulpapparatuur is zeker het overschrijden van alle toegestane limieten.

Natuurlijk probeerden ze hogere huizen te bouwen. Je kunt vaak 12 en 14 vloerkaarsen tegenkomen. En ze probeerden het probleem met de gasvoorziening op te lossen door gasfornuizen te vervangen door elektrische. Maar ze hadden speciale, versterkte bedrading nodig, wat het project ook onnodig duur maakte.

Daarnaast bleken huizen, als ze meer dan 28 meter hoog zijn, onnodig zwaar te zijn. Ze konden uitsluitend worden gebouwd op vaste gronden, die niet overal waren. Volgens de resultaten van de commissie bleken de kosten van 1 m2 oppervlakte het laagst te zijn in gebouwen met 9 verdiepingen dan in eerder ontworpen gebouwen met 4 en 5 verdiepingen.

En als gevolg daarvan werd de constructie van gebouwen met 9 verdiepingen de meest massieve in alle grote steden van de USSR.

Brandveiligheid

Een andere belangrijke reden voor de goedkeuring van het project van een gebouw van 9 verdiepingen voor massale stedelijke ontwikkeling was, vreemd genoeg, de lengte van brandtrappen. Op dat moment had het een maximale lengte van precies 27 m. Dit kwam volledig overeen met de hoogte van de 9e verdieping en liet de bewoners zelfs vanaf de bovenste verdiepingen vrij evacueren. Maar vanaf de 10e verdieping was dit niet meer mogelijk.

Bovendien moest volgens de Sovjetbrandveiligheidsnormen elk gebouw van meer dan 28 meter hoog worden uitgerust met een aparte evacuatietrap.

En dat maakte het project van een gebouw van 10 verdiepingen meteen duurder, en de relatief kleine winst in gebruiksoppervlakte compenseerde de forse kostenstijging niet.

De reden voor de massale constructie van precies 9 verdiepingen was dus enerzijds de wens om zoveel mogelijk huisvesting voor mensen, en aan de andere kant, van het maximum om de kosten van zijn bouw.