Hoe gewone nagels het bos redden van illegale houtkap: de weg van "groene" activisten
In een stad van de voormalige USSR gaf de regering een stuk bos om te bouwen. De lokale bevolking noemde het een park, maar daar gaat het niet om. De mensen liepen hier, ademden lucht, voerden eekhoorns; aan het ene uiteinde van het bos was een uitgerust gebied voor het africhten van honden. En met de komst van het kapitalisme moest deze hele idylle worden vernietigd - de enige oase van het bos was gepland om te veranderen in een gezichtsloze menselijke man. Maar het kappen is niet gelukt! De activisten gebruikten de oude beproefde methode om de bomen tegen zwarte houthakkers te houden en de ontwikkelaars trokken zich terug. Wat de verdedigers van het bos hebben gedaan - lees verder.
Doornen van bomen - redding door pijn
De manier waarop het bos is gered, wordt boomspiking genoemd. Bij deze techniek worden flinke spijkers in de boomstam geslagen. Nagels met een lengte van 100 tot 200 mm worden onder een hoek van 60° op een hoogte van 5 tot 200 cm vanaf de grond in de stam geslagen. De hoeden van de hardware zijn afgesneden. Het aantal spijkers voor één boom is van 20 tot 100 stuks.
De betekenis van deze operatie is dat een handzaagblad, een automatisch zaagblad of een kettingzaagketting "vliegt" naar de "moeder van de duivel", botsend tegen een stalen verrassing die zich onder de bast van een boom bevindt. En zelfs als het spijkerhout door tientallen gescheurde kettingen kan worden neergeslagen, gaat het niet voor verdere verwerking, omdat zagerijen ook geen enorme stalen spijkers "verteren".
De boom heeft ook last van deze procedure, maar slechts in geringe mate. Dit kan een houtpiercing worden genoemd, waarvan de attributen, hoewel pijnlijk, levens redden. Het belangrijkste in deze procedure is dat de nagel niet in de kern gaat. Daarom moeten ze onder een hoek van 60° worden ingereden.
Deze methode is uitgevonden door een sluwe Amerikaanse houthakker. Aan het einde van de 19e eeuw vochten twee concurrerende houtkapbedrijven in de Verenigde Staten. En om het leven van de een te verpesten, hamerden de arbeiders van de ander op een controversieel complot stalen verrassingen in de stammen van bomen. De concurrenten, die de zaagtanden hadden afgebroken, trokken zich terug. Later, in de jaren '30 van de twintigste eeuw, werd deze methode beschreven in zijn boek "Eco-bescherming" door de organisator van de vereniging voor radicale milieubescherming Dave Foreman. Nu wordt het gebruikt door bosbeschermers over de hele wereld. Maar in sommige landen wordt deze methode erkend als milieuterrorisme.
Als je het bos wilt redden, teken dan de letter "Ш" op de bomen
Het is niet nodig om honderden stammen te spijkeren om een bos of park te redden. Het is voldoende om een dozijn bomen te spijkeren en op de rest te tekenen of een bericht te plaatsen dat de bomen spijkers hebben. Dit is meer een psychologisch wapen - zwarte houthakkers zijn bang om betrokken te raken bij dergelijke bomen, omdat een gebroken ketting één ding is, en de mogelijke verwonding die eraan wordt toegebracht een ander.
Maar nu zijn sommige houthakkers zeer geavanceerd en doen hun vuile werk met metaaldetectoren. Dus om de boom te redden, moeten er 3-5 spijkers in worden geslagen!