Het is een schande om te huilen - een beetje sneeuwval, en de kas vernield

Wat een beledigend gevoel krijg je als je er spijt van hebt dat je geen kleinigheidje hebt gedaan, maar het leidde tot onaangename gevolgen.

Vanmorgen, op weg naar mijn werk, keek ik naar mijn kas onder het raam. Er lag een laagje sneeuw op, want ik heb het vorige week opgeruimd.

Maar overdag warmt het plotseling sterk op en begon de sneeuw al nat, dik te vallen. De sneeuwval voor de lunch eindigde echter. En ik werd te lui om naar huis te gaan, de kas te controleren, er sneeuw uit te halen. Ik heb mezelf gerustgesteld dat ik onlangs heb schoongemaakt, zodat er niets zal gebeuren.

Maar toen ik om 17.00 uur terugkwam van mijn werk, ging ik de tuin in en was stomverbaasd - mijn kas was uitverkocht! Een van de polycarbonaatplaten barstte net in de lengte en zakte in de kas. Er is een enorm gat ontstaan ​​dat niet meteen kan worden gerepareerd.

Bovendien gebeurde dit niet op de plek waar het aan het frame was bevestigd, maar juist in het midden tussen de randen van de kas. Dat wil zeggen, het frame leed gewoon niet, maar het polycarbonaat barstte.

Ik moest het voorlopig met een stok steunen, zodat hij niet verder zou worden gescheurd. En als mijn man terugkomt van zijn werk, zullen we steunen maken voor het polycarbonaat. Immers, door simpelweg een stok te vervangen, kun je dit kwetsbare materiaal in de kou volledig breken.

Ondertussen was ik bezig met het schoonmaken van een grote kas die kapot was gegaan. De sneeuwlaag was niet zo dik. Maar het was nat en zwaar.

De kleine kas is niet beschadigd. Misschien omdat het nieuwer is. En het polycarbonaat erop is nog niet zo versleten. Maar natuurlijk ruimen we er ook sneeuw van.

Het probleem is dat tijdens een dooi de sneeuw smelt en dan bevriest en er een ruwe korst op het polycarbonaat ontstaat. Sneeuw rolt er niet vanaf, dus het hoopt zich elke dag meer en meer op. Ik heb op internet gekeken dat 1 kubieke meter droge sneeuw 300 kg weegt en ontdooid - 500-600 kg. Het is duidelijk dat het erg moeilijk is om zo'n massa te weerstaan.

Daarom raad ik iedereen aan om zijn kassen in de gaten te houden. Als we met onze ogen knipperen naar het huis, dan is het voor degenen die een datsja buiten de stad hebben over het algemeen problematisch om kassen te redden. Wat wenste ik dat ik tijdens de lunch mijn kassen was gaan controleren!

In de herfst moet je van tevoren rekwisieten maken, dan hoef je geen tranen te vergieten over de verwende schuilplaats.