In juli 2020 voor het eerst over de Usva-rivier gevaren. Ik vertel je wat me verraste.
Ik heb nooit lovende recensies over dit soort vakantie begrepen legering. Nou, je zwemt een aantal dagen op de rivier, slaapt in een tent, gaat om met verschillende alledaagse moeilijkheden en voedt muggen.
Daarom was ik niet bijzonder blij met het aanbod van vrienden om de rivier af te varen.
Maar toch haalden ze me over en dus ging ik voor het eerst op het raften.
Ze besloten om over de Usva-rivier te raften, die in het Perm-gebied stroomt.
De naam van de rivier, vertaald uit het Permian Komi, klinkt als "Water dat valt met geluid".
Zoals later bleek, de rivier kreeg deze naam niet voor niets. Er zijn veel kloven langs de hele rivier en er zijn ook stroomversnellingen.
We besloten om op boten te raften en zelfs de motor vast te leggen voor het geval dat (zoals later bleek, niet voor niets).
Het eerste dat me verraste nadat we bij het startpunt van het raften kwamen dit is het aantal mensen.
Het blijkt dat raften op de Usva-rivier een vrij populaire vorm van recreatie is.
Eerlijk gezegd had ik na het verlaten van de stad niet verwacht met een heleboel mensen aan een drukke waterweg te zijn.
Maar zodra we aan onze reis begonnen en de schoonheid van deze plaatsen voor ons openging, stoorde de aanwezigheid van een groot aantal toeristen ons niet langer.
De natuur op deze plekken is geweldig.
De belangrijkste attractie van deze route zijn Usvinskie Pillars.
Het zijn rotsachtige rotsen van 120 meter hoog, die zich 15 kilometer lang langs de rivier uitstrekken.
Van bijzonder belang is de locatie, iets verwijderd van het belangrijkste rotsmassief rots 70 m hoog, die de naam "Devil's finger" heeft.
Het was trouwens op "Usvinskie-pilaren" dat een van de afleveringen van de film "Time of the First" werd gefilmd, waar onze kosmonauten landden in de moeilijk te bereiken taiga.
Het tweede dat me verraste, was de diepte van de rivier zelf.
De rivier is vrij ondiep en gedurende de hele route was een rotsachtige bodem zichtbaar.
En er zijn veel kloven, waar de diepte van het water soms enkeldiep was. Ik moest vaak het water in en de boten met de hand slepen.
Bij een van deze kloven hebben we een riem gebroken. Daarom bleek de motor erg handig te zijn.
Nou, het laatste dat me verraste, is de verbazingwekkende natuur, wat mijn idee van waterrecreatie compleet veranderde.
Nu trekt deze prachtige Ural-rivier me als een magneet en ik wil daar keer op keer terugkeren.