De vreemde houding van de inwoners van Malta ten opzichte van hun huisvesting: ze waarderen niet wat we zijn
Malta is een interessante, ongebruikelijke staat. Heel oud, zou je kunnen zeggen, oud. En er is daar veel bewaard gebleven uit de oudheid, inclusief de eigenaardigheden van de organisatie van huizen en woningen. Maar tegelijkertijd komt er iets uit de moderniteit - de banden van Europese staten, vooral met de introductie van Schengen, zijn tenslotte zeer hecht.
Ik heb Malta bezocht als toerist. En meestal zien toeristen het interne leven van de staat niet, communiceren ze niet veel met de lokale bevolking en kennen ze de eigenaardigheden van het lokale leven niet. Maar ik had geluk - ik ontmoette een Maltees gezin en ze nodigden me uit voor een bezoek - in hun eigen huis. Ze spraken ook over enkele dingen die van buitenaf onzichtbaar zijn.
De meeste Maltese gezinnen wonen dus in gewone flatgebouwen. Deze huizen zijn echter in de meeste gevallen niet modern, maar oud, vele, vele jaren geleden gebouwd. Het lijkt mij zelfs in de afgelopen eeuwen. Omdat de steden van Malta klein zijn (en het grondgebied van het land inderdaad erg klein is), is er daarom geen plaats om erg overstuur te raken en uit te breiden. De bevolking is groot, de overbevolking ook in steden.
En misschien is dat de reden waarom de staat, dat wil zeggen de mensen een beetje wil verspreiden, 10-15 jaar geleden een programma heeft gevormd om gezinnen te ondersteunen die klaar zijn om hun eigen huis te bouwen. Gebieden aan de rand van steden werden toegewezen, fondsen werden toegewezen.
Het meest verrassende is dat er niet zoveel aanmeldingen waren. De reden is niet duidelijk. Misschien zelfs luiheid - je moest zelf iets bouwen.
Een ander verrassend ding is dat dergelijke huisvesting, ondanks het feit dat het een huis is en niet een appartement in een flatgebouw, als niet de meest prestigieuze optie wordt beschouwd. Het is mogelijk dat het niet in het stadscentrum ligt, maar aan de rand. Rare mensen! Ze hebben alles heel dichtbij en hebben allemaal auto's. Het grootste eiland is naar mijn mening slechts 8 km in doorsnee. En wat als ze in het stadscentrum of aan de rand wonen?
Het huis dat ik bezocht heeft twee verdiepingen, een kelderverdieping en een uitgang naar het dak, dat is omgetoverd tot een soort veranda voor ontspanning. Je kunt thee drinken, je kunt met kinderen spelen.
Het souterrain is voornamelijk een technische ruimte. Het bevat een wasmachine, strijken en drogen van kleding. Nou ja, allerlei verschillende kleine dingen, zoals dweilen, bezems, enz.
Op de begane grond is er een zeer grote inkomhal (echt heel groot!) En een logeerkamer.
Op de tweede verdieping is er een keuken en een eetkamer in één kamer, een woonkamer, die eventueel kan worden omgebouwd tot een slaapkamer en twee slaapkamers.
Voor mij is de accommodatie vrij comfortabel. Vreemd deze Maltezers: en waarom ze dergelijke herenhuizen niet als prestigieus beschouwen...
Wat denk je? Is dit genoeg? Misschien was er iemand in een gewoon Maltees appartement? Het zou interessant zijn om te weten wat er is? Wie kan - vertel het me, alstublieft...
p.s.:Abonnerenper kanaalMijn huis- al het belangrijkste, nuttige en interessante moet nog komen!Hier kan iedereen zijn ervaring delen in het bouwen, repareren en regelen van woningen, een buitenwijk, foto's sturen, ons vertellen over uw zomerhuisje, huis, appartement.
Lees ook: