Waarom werden er in de USSR massaal platen voor hekken met ruiten geproduceerd?

Waarschijnlijk is er niemand die geen betonnen hekken met een eenvoudig ruitpatroon zou zien. Het zijn eerder driedimensionale figuren die qua vorm op een schilddak lijken.

Het project van dit hek werd in 1974 ontwikkeld door de architect B. Lakhman, die toen werkte bij het Mosgorstroymaterialy Design Bureau. Het ontwerp heet PO-2 (hekplaat). De platen zijn opgenomen in het album IZH 31-77 (prefab hekken van gewapend beton). Afmetingen van de PO-2 plaat: hoogte - 3 m, lengte - 2,5 m, breedte - 15 cm.

Als onderdeel van deze oplossing werden een aantal modificaties van de hekplaten voorgesteld: PO-1, PO-2, PO-3, PO-4, PO-11, PO-12, PO-13, PO-14, PO -15, PO-16... Maar de meest populaire variant bleek PO-2 te zijn.

Gewicht van één plaat: 1,42 ton Volume van M200-beton: 0,566 m3. Ankergewicht: 27,2 kg. De platen zijn gemonteerd in betonnen dozen. Maar de ruimte aan de onderkant van de platen moet worden afgedekt. Soms werden de dozen ingegraven zodat er geen mangat onder het hek zat. Maar er waren ook softwareaanpassingen die de ruimte tussen de steunen eronder bedekten.

Op de tweede glijbaan is er nog een interessante wijziging van de PO-2-plaat (zelfstandige omheining EO 2.5x2.5)

Waarom gaven dan bijna alle fabrikanten van producten van gewapend beton in het land de voorkeur aan PO-2-schermplaten met een dergelijk patroon? Waarom geen baksteen of natuursteen? Dat de betonnen omheining vandaalbestendig is, is begrijpelijk. Je kunt het uiterlijk alleen bederven (door het met verf te schilderen). Het gaat om textuur.

De eerste reden is dat een hek met dergelijke volumetrische elementen er niet eentonig uitziet onder zijverlichting. Facetten die contrast geven in schaduw. De tweede reden: ondanks zo'n oppervlak van het hek wordt het niet vuil, stof of vuil hoopt zich niet op op het oppervlak. Terwijl in andere gevallen vuil zich kan ophopen in de naden van een patroon of textuur (zoals een baksteen of steen).

De derde reden is dat deze vorm van hekken met ruiten tot op zekere hoogte een akoestische barrière was tegen geluid.

Alle opnamestudio's gebruiken akoestische panelen van schuim, ook met een piramide-oppervlak. Geluid wordt vanaf zo'n oppervlak in verschillende richtingen gereflecteerd, alsof het in veel richtingen breekt met een zwakkere amplitude.

Maar ik denk dat de belangrijkste reden voor het massale gebruik van dit type omheiningsplaten is dat het is opgenomen in het album van de IZH 31-77-serie. En toen hielden alle ondernemingen in het land zich aan GOST's en andere normen.