Bij het uit elkaar halen van kasten, vond ik dingen geborduurd door mijn overgrootmoeder aan het begin van de 20e eeuw
Na de verhuizing naar een nieuw huis heb ik nog steeds veel dozen met dingen die ik geen tijd had om te demonteren. Sommige waren niet eens ondertekend, dus ik sorteer ze eerst, als een soort verrassing. Er zijn veel verschillende dingen die ik niet nodig heb, die ik ofwel moet weggooien of naar de kerk moet brengen, zodat mensen kunnen nemen, die nodig hebben wat ze nodig hebben.
Een prachtige vondst
En dus, vandaag, nadat ik een van de dozen had geopend, vond ik plotseling iets dat ik me natuurlijk diep van binnen herinnerde. Maar ik dacht dat deze dingen verloren waren gegaan, of waren meegenomen door een van de familieleden.
Dit is een geborduurd servet, tafelkleed en een set gordijnen ook met borduursel. Geloof het of niet, deze dingen zijn meer dan 120 jaar oud. Ze werden geborduurd door mijn overgrootmoeder in de vroege jaren van de 20e eeuw. Mijn grootmoeder is geboren in 1905. En deze dingen werden geborduurd door haar moeder voor de bruidsschat van haar ongeboren dochter. Er waren tenslotte drie zonen voor haar. En zo werd het jongste meisje geboren, voor wie absoluut prachtige servetten, gordijnen en tafelkleden al waren voorbereid.
Natuurlijk, te oordelen naar deze interieurartikelen, was de familie van mijn voorouders verre van arm. De stof is van zeer hoge kwaliteit, dicht, maar niet zelfgeweven, maar in de fabriek gemaakt. De draden zijn helder, mooi. 120 jaar lang hebben ze hun schittering niet verloren, zijn ze dezelfde schoonheid gebleven.
Wat heb ik gekregen?
Oma was natuurlijk ook een geweldige vakvrouw, ze kon breien, weven, naaien en borduren. Ze woonde niet bij ons, maar bij haar tante. Ze had drie kinderen - mijn vader en mijn twee tantes. Natuurlijk ging het grootste deel van de bruidsschat naar de dochters. Wij, dat wil zeggen de familie van de zoon, ontvingen ook een deel van de erfenis, op wonderbaarlijke wijze bewaard gebleven nadat de familie uit de regio Moskou naar de Oeral was gevlucht. Maar mijn tante, herinner ik me, had verschillende sets prachtige gordijnen, veel rijker geborduurd dan de onze.
Ik herinner me dat we ongeveer 8 servetten hadden, een tafelkleed en deze gordijnen met een blauw patroon. In mijn kinderkamer bevonden ze zich allemaal, omdat de stijl in de grote kamer anders was en mijn moeder daar dergelijke servetten niet plaatste. En ik vond ze erg leuk.
Op het nachtkastje, waar mijn studieboeken en notitieboekjes lagen, lag een servet; daarop een radio met een platenspeler, ook bedekt met een geborduurd servet. Een salontafel waarop kamerbloemen stonden - met een tafelkleed. En op het raam - van tijd tot tijd waren er deze gordijnen. Maar hun moeder verwisselde ze vaak voor andere, gewone winkelgordijnen. En ik wachtte weer op een grote schoonmaak en er zou een witte set, geborduurd in blauw, aan mij worden opgehangen.
Het is zelfs moeilijk om de betekenis en betekenis van deze objecten in je ziel te plaatsen. Drie generaties van mijn voorouders zijn erin geslaagd om ze te behouden, ondanks de verschrikkelijke en bijna onoverkomelijke beproevingen die hun ten deel vielen. Revolutie, gedwongen vluchten voor duizenden kilometers, hard werken, verschrikkelijke oorlog, dan perestrojka, verwoesting in de geesten ...
Maar ondanks dit is het borduurwerk op mijn erfenis nog steeds hetzelfde helder, bol en straalt het dezelfde energie uit van mijn voorouders, met behulp waarvan ze alle beproevingen hebben overleefd. En hoewel ik nog geen plek heb gevonden om deze dingen in mijn huis te plaatsen, zal ik er zeker voor zorgen en ze bewaren, en ik zal mijn meisjes vragen om ook de geschiedenis van hun familie te bewaren.