Ion-jodiummotor voor het eerst met succes in een baan om de aarde getest
Vertegenwoordigers van de Franse startup ThrustMe hebben aangekondigd dat ze met succes een jodiummotor rechtstreeks in een baan om de aarde hebben getest.
Het werd geïnstalleerd op het CubeSat-ruimtevaartuig, dat op 6 november 2020 in een baan om de aarde werd gelanceerd. Succesvolle tests en verdere vooruitzichten van de jodiummotor zullen in dit artikel worden besproken.
Waarom is de jodiummotor ontwikkeld?
Op dit moment gebruiken de meeste ruimtevaartuigen de zogenaamde ionische motoren, waarvan een onderscheidend kenmerk een vrij zwakke stuwkracht is, maar tegelijkertijd een bijzonder zuinig verbruik brandstof.
Hierdoor kunnen ionenmotoren tientallen jaren werken, constant de baan van satellieten aanpassen en ruimtevaartuigen soepel versnellen tot ongelooflijke snelheden, waardoor ze andere planeten kunnen bereiken.
Het werkingsprincipe van ionenmotoren ligt in het vrijkomen van een straalstroom van geïoniseerde deeltjes, die worden versneld door een elektrisch veld. Deze motoren gebruiken voornamelijk xenon, een inert gas dat enorme ionen bevat. Het enige probleem is dat xenon zeldzaam is en erg duur om aan gas te komen.
Dit beperkt het gebruik van ionenmotoren aanzienlijk, waardoor veel wetenschappers op zoek gaan naar alternatieve oplossingen.
En op dit moment is jodium de meest geschikte kandidaat voor gebruik - een redelijk handig, veilig en tegelijkertijd wijdverbreid en daarom een goedkoop element.
De ontwikkeling van dergelijke jodiummotoren wordt uitgevoerd door de Russische RSC Energia, de St. Petersburg Polytechnic University, evenals de Franse opstarten van ThrustMe. Het waren dus de Fransen die hun jodiummotor NPT30-12 al met succes in een baan om de aarde hebben gestuurd, die op het apparaat was geïnstalleerd KubusZat. De satelliet werd op 6 november 2020 in een baan om de aarde gelanceerd, waar hij met succes werd getest.
Wat is het voordeel van jodiummotoren ten opzichte van ionische?
Het belangrijkste voordeel van jodium ten opzichte van xenon is dus het vermogen om jodium in vaste toestand op te slaan. Hierdoor bleek de jodiummotor vrij eenvoudig en compact te zijn.
Dus de NPT 30-12-motor bleek 96x96x106 mm te zijn en slechts 1,2 kg te wegen, terwijl het gewicht van de brandstof zelf hier is inbegrepen. Tegelijkertijd past de hele structuur gemakkelijk in een standaard CubeSat 1U-behuizing.
Tegelijkertijd zeiden de ingenieurs dat de motor alle belastingen weerstond en alle taken perfect oploste. De enige open vraag blijft of het probleem met hoge corrosie is opgelost, dat bij langdurig gebruik in staat is om kritieke componenten te vernietigen.
Welnu, als alle problematische punten van jodiummotoren zijn opgelost, zullen dergelijke motoren binnenkort een brede toepassing vinden in de ruimtevaartindustrie.
Immers, nu zijn alle ruimtevaartuigen voor diepe ruimte en honderden nabije-aarde voertuigen uitgerust met het zijn ionenmotoren, en daarom zal de vraag naar dergelijke installaties alleen maar groeien met elkaar jaar.
Vond je het materiaal leuk? Beoordeel het dan en vergeet je niet te abonneren op het kanaal. Dank u voor uw aandacht!