Russische wetenschappers hebben een magnetische legering verkregen uit niet-magnetische metalen componenten met behulp van 3D-printen

Een gezamenlijke groep Russische wetenschappers, samengesteld uit vertegenwoordigers van Skoltech, Belgorod State National University, evenals NRC "Kurchatovsky instituut "dankzij het gebruik van een 3D-printer konden ze een legering van twee componenten verkrijgen, waarvan de verhouding constant veranderde in verschillende delen van het geprinte deel.

Als resultaat van dergelijke manipulaties werd een magnetisch materiaal verkregen uit niet-magnetische componenten.

3D-printen en de huidige mogelijkheden ervan

Meer recentelijk werd de 3D-printtechnologie zelf gezien als een innovatieve kans om snel prototypes van verschillende producten te maken. Welnu, op dit moment verplaatsen 3D-printers zich al van laboratoria naar fabrieken en zorgen ze voor een volwaardige technologische productie van onderdelen.

Met behulp van 3D-printen worden nu al verschillende onderdelen verkregen voor de luchtvaartindustrie, voor medicijnen, sieraden, enz.

Dit komt omdat 3D-printen één heel belangrijk voordeel heeft. Met behulp van deze technologie is het inderdaad mogelijk om objecten met een complex ontwerp heel gemakkelijk te verkrijgen met minimale verspilling, wat niet mogelijk is met traditionele methoden.

Tot nu toe heeft 3D-printen echter een belangrijke beperking gehad. Het object was vaak gemaakt van een homogeen mengsel. Als het mogelijk zou zijn om materialen met een variabele samenstelling te printen, zou dat een echte doorbraak zijn, en het lijkt erop dat Russische wetenschappers een manier hebben gevonden om juist zulke details te creëren.

Nieuwe technologie en haar vooruitzichten en theoretische verklaring

Om het experiment uit te voeren, besloten de wetenschappers om twee componenten te gebruiken:

1. Aluminiumbrons (koper, aluminium en ijzer).

2. Austenitisch roestvrij staal (ijzer, chroom, nikkel en andere onzuiverheden).

Opgemerkt moet worden dat beide componenten paramagnetisch zijn, dat wil zeggen dat ze niet gemagnetiseerd zijn. Maar als je ze mengt, kun je een ferromagneet van "zacht magnetisch materiaal" krijgen, die al perfect wordt aangetrokken door magneten.

Om deze twee poeders te versmelten, werd daarom besloten om een ​​InssTek MX-1000 3D-printer te gebruiken, die werkt volgens het principe van materiaaldepositie door het gebruik van een nauw gerichte laserstraal. Dat wil zeggen, tijdens het werk wordt poeder aangevoerd en tegelijkertijd smelt een krachtige laser het.

In dit geval kan tijdens het toevoeren de verhouding van de componenten worden gewijzigd, waardoor de ferromagnetische eigenschappen van het resulterende materiaal kunnen worden gemanipuleerd.

Wetenschappers hebben ook de volgende theoretische rechtvaardiging voor het waargenomen proces voorgesteld:

Aangezien beide gebruikte materialen een kubusvormige structuur in het midden van het gezicht hebben, worden ze uitgevoerd combinatie, als resultaat wordt een volumetrische gecentreerde kubische structuur verkregen, die net bezit: magnetische eigenschappen.

Wetenschappers merken op dat legeringen die op zo'n ongebruikelijke manier zijn gemaakt, hun toepassing kunnen vinden, bijvoorbeeld bij de productie van elektromotoren. En het succes van het verrichte werk toont ook aan dat het met deze methode heel goed mogelijk is om nieuwe materialen te creëren met unieke eigenschappen en verhoogde efficiëntie.

Wetenschappers hebben de resultaten van het werk dat al is gedaan, gedeeld op de pagina's van The Journal of Materials Processing Technology.

Vond je het materiaal leuk? Beoordeel het dan en vergeet je niet te abonneren op het kanaal. Dank u voor uw aandacht!