Het verhaal van mijn familielid die een huis kocht zonder fundering
De late herfst is aangebroken, het werk in de tuin en moestuin zit erop, de bouw ligt ook stil. Binnenkort beginnen we met het inrichten van de laatste twee kamers in ons nieuwe huis - de woonkamer en de gang. In de tussentijd wil ik een paar leerzame verhalen met je delen die mijn familieleden zijn overkomen.
Zoals ik al vertelde in het artikel "Na het vertrek ontdekte een familielid dat de kamerplanten waren afgebroken - het blijkt dat dit magie is.", kwam de vrouw van mijn neef, Lyuba, onverwachts bij me op bezoek, en ze dumpte een hoop familienieuws. Natuurlijk geloofde ik haar niet in alles, ik moest de helden van haar verhalen zorgvuldig vragen hoe alles echt gebeurde. En nu is het verhaal voor uw oordeel volledig echt.
Mijn neef werkte bij de politie in een grote stad. Ze is een zeer actieve, sociale vrouw die opgroeide in een groot (6 kinderen) gezin. Ze scheidde een paar jaar geleden van haar man, woonde bij haar 13-jarige dochter. En dus, op een dag reisde ze in een trein, in een coupé ontmoette ze een medereiziger. We praatten, praatten twee dagen, vonden elkaar leuk. De man zag er normaal uit - niet rijk, niet arm, gemiddeld. Hij zei dat hij ook gescheiden was, er waren geen kinderen. Ze vertelde over zichzelf, het is helemaal in haar stijl. Ze vertelde onder andere dat de kasten kapot waren op het werk, de deuren niet sloten. En dus werd ze na een paar dagen geroepen om te kijken, en zag haar zus haar medereiziger met een koffer. Hij kwam naar haar toe om de kleerkasten op te knappen. Natuurlijk werd zo'n daad door iedereen goedgekeurd en begon de relatie met hernieuwde kracht.
De man droomde ervan een huis in het dorp te kopen en de stad te verlaten om te gaan wonen. Na de scheiding woonde hij bij zijn moeder in, wat niet bij hem paste. Onze zus droomde ook van een huis, een moestuin en kippen.
Ik weet niet hoe lang ze elkaar hebben ontmoet, maar ze trouwden snel, ze veranderde haar naam en ging werken bij een ander politiebureau. En we kochten een goedkoop huis in de buurt van een kleine stad. Hoe ze het kochten, waar ze keken, maar in het voorjaar bleek dat het stenen huis precies op de grond staat, er is praktisch geen fundering. En het is alleen aan de buitenkant bekleed met bakstenen. En binnenin zijn er spaanplaatpanelen, die sinds de Sovjettijd aan het afbrokkelen zijn. Het had geen zin om er elektrische verwarming in te maken en in het algemeen geld te investeren.
Hier zei mijn familielid Lyuba, die dit verhaal leidde, dat ze hen meteen vertelde dat een huis zonder fundament je hele leven zonder ondersteuning achterlaat. Weg ermee zonder achterom te kijken.
Maar het jonge gezin besloot een nieuw huis te bouwen, omdat de dochter al naar een nieuwe school ging, haar zus aan het werk was.
En nu, na zes maanden gezinsleven, kwam een uiterst onaangenaam feit aan het licht: de man bleek een dronken alcoholist te zijn. Hij kon een aantal maanden niet drinken, maar toen stortte hij in en dronk wekenlang zonder te stoppen.
Hoe mijn zus hiermee heeft geleden - het is onmogelijk over te brengen! Maar een van de eetbuien eindigde met een aanval van delirium tremens. De man pakte de bijl, ging de straat op en viel de eerste omstander aan. Gelukkig hakte hij niet dood.
Ik denk dat iedereen begrijpt dat mijn zus problemen kreeg bij de dienst, de dochter werd teruggestuurd naar de stad naar haar vader.
De dronkaard kreeg 7 jaar. En wat denk jij? Ze ging naar zijn kolonie op een date met pakjes. Dit is het soort liefde, of hoe je het moet noemen... ik weet het niet.
Lijkt ongelooflijk? Nee, dit is een volledig waargebeurd verhaal.