Een collega voor de vakantie overhandigde iedereen handdoeken, waarna velen haar veroordeelden. Waarom kan je ze niet geven?
Mijn hele leven heb ik in een mannenteam gewerkt, waar heel weinig vrouwen waren. Daarom is het damesteam voor mij niet helemaal een bekend fenomeen. Ik werk voor de tweede maand. Ik heb natuurlijk veel gehoord over de eigenaardigheden van zo'n sociale eenheid, dus ik probeer mijn mond te houden, met niemand in de buurt te komen en over het algemeen minder met collega's te communiceren. Alleen de luie praatte niet over het damesteam en gaf geen advies over hoe zich te gedragen.
En stel je nu eens voor dat ik tot een bepaalde tijd niets zo verschrikkelijks voor mezelf vond. Iedereen werkt, communiceert, volkomen normale vrouwen. En de verschillen met het herenteam tot nu toe zijn alleen in de positieve richting - ze vloeken niet, ze ruiken goed, ze zijn meesters in hun vak.
Maar toen, zo bleek, kwam er een professionele vakantie. De regisseur houdt niet van bijeenkomsten en theekransjes. Daarom ging niemand het vieren. Ze waren die dag niet eens verkleed voor hun werk. Ik kon me eerlijk gezegd zo'n dag niet herinneren. En dit verschil met het herenteam is aanzienlijk. Daar betekent een professionele vakantie een bevel tot aanmoediging op een algemene vergadering, het eren van de beste, het vergeven van het slechtste, in het algemeen, een evenement. En dan is er stilte.
Slechts één van mijn collega's, die overigens iets eerder kwam dan ik, gaf iedereen een kaartje en een set keukendoeken. Het was heel prettig, ze wenste dat ik er snel aan zou wennen, succes en ga zo maar door. Gelukkig had ik een ongeopende doos bonbons en kon ik haar een retourcadeautje geven.
Een keukenhanddoek is altijd nodig. Ik gebruik papier, viscose, maar ik kan niet zonder stof - het is een gewoonte! Daarom vond ik het cadeau leuk. Bovendien is deze set geen heldere stempel, maar producten van vrij hoge kwaliteit. Ze zijn niet uitgewassen na een paar wasbeurten, ze kunnen worden gebleekt en gekookt. Over het algemeen ben ik erg blij met het onverwachte souvenir.
Maar toen ik het kantoor binnenkwam waar de kantoorapparatuur staat, merkte ik dat er actief werd gesproken over het geschenk van mijn collega. Bovendien in negatieve zin. Het blijkt dat er een teken is dat er geen handdoeken kunnen worden gegeven - dit is niet goed. Ik barstte bijna in lachen uit, hoe stom is dat. Mijn hele leven heb ik handdoeken gekregen, zowel naaste mensen als bijna vreemden. Het blijkt dat ik een eindeloze stroom van problemen moet hebben. "Nou, de dichtheid" - dacht ik bij mezelf. Maar degene die dit zei werd tegengehouden door anderen. Toch kun je geven, maar geen witte handdoeken! Ze trekken ziekten, problemen in het persoonlijke leven, familieproblemen aan. Dit teken komt voort uit het feit dat er witte handdoeken worden gebruikt bij begrafenissen. En dit is de 21e eeuw!
Maar de volgende vrouw die zich uitsprak over het doneren van handdoeken brak alle records van waanzin. Het blijkt dat een echtgenoot of vriend nooit handdoeken mag krijgen, omdat dit een lange scheiding en afscheid belooft. Ongeveer 10 jaar geleden gaf ik mijn man een set handdoeken, een badjas en slippers. Hij gebruikt het de hele tijd, maar er was geen scheiding. Delirium is waanvoorstellingen.
Maar het belangrijkste, weet je wat? Deze bijgelovige vrouw legde het cadeau van een collega op tafel en zei dat ze het niet zou aannemen, omdat ze bang was voor problemen! De anderen dachten er ook over na.
En ik zei dat ik het geschenk erg leuk vond, dat bijgeloof een ernstige zonde is. En dat de collega geweldig is, heeft op de een of andere manier de dag van het beroep opgefleurd, die in feite niemand vierde.
Velen werden na deze woorden vrolijk, omdat ze zulke schattige handdoeken niet wilden weigeren.
En de bijgelovige (zoals ik haar nu bij mezelf noem, ik heb haar naam nog niet onthouden), ik adviseerde om de handdoek naar de tempel te brengen, zodat ze geen gevaar zou lopen.
Wat vind jij van een handdoek als cadeau?