De buurman brengt ons elk weekend overgroeide kippenkomkommers, ook al is hij een dorpeling

Een paar huizen bij ons vandaan woont onze buurman Fjodor. Hij bouwt een huis op zijn perceel, legt een moestuin aan, zet een kas in. Woont in een gehuurd appartement. Tot nu toe is alleen de eerste verdieping eruit gehaald, dit jaar gaat hij een zolder bouwen en het dak sluiten. Onze relaties zijn heel goed nabuurschap, als we elkaar ontmoeten praten we over onze dorpsaangelegenheden en zorgen.

De laatste tijd brengt Fedya me in het weekend overgroeide komkommers voor kippen. Het hele dorp weet immers dat we kippen hebben, dankzij de keelhaan Petka, die vanaf 4 uur 's ochtends begint te huilen.

Fedya zegt dat het jammer is om de komkommers weg te gooien, dus geeft hij ze gratis aan ons. Dit is in principe een normale gang van zaken in het dorp. Ook gaf ik allerlei afval en overschotten weg die geschikt zijn voor veevoer.

Natuurlijk zijn mijn kippen dol op komkommers, ze laten er dunne korstjes van achter, ze pikken alles eruit.

Maar ik vroeg hem waarom hij komkommers zo overgroeide, ze moesten elke dag geplukt worden. Het bleek dat Fedya en zijn vrouw in de provincie werken, 100 kilometer afleggen voor ploegendiensten, in de "drie in drie" modus. Maar omdat er niet genoeg arbeiders zijn, hebben ze soms "vier in drie", en op verschillende manieren. En dan wordt hun tuin deze dagen onbeheerd achtergelaten. Daarom groeien komkommers in de kas, waarvan er veel worden geplant, genadeloos uit. Sommige familieleden gaan naar het water, maar alleen zijzelf gaan verzamelen.

Het blijkt dat ze in onze kleine stad geen baan konden vinden, maar in de provincie verdienen ze goed, ze betalen goed op de bouwplaats, vooral voor overuren. Dus het huis zal worden gebouwd, maar verder - niets. De salarissen in onze stad zijn minimaal.

Ik dacht dat Fedya en zijn vrouw in principe een goede oplossing hadden gevonden om hun bekwame handen toe te passen. Maar het is goed dat hun dochter al in de provincie studeert, en daar een appartement voor haar huren, waar ze zelf ook in wonen. En als de kinderen klein waren, dan zou zo'n manier van geld verdienen zeker niet bij mensen passen.

Wat is ons leven niettemin geruïneerd, dat we 100 kilometer naar een bouwplaats moeten reizen, die wordt geleid door een of andere oligarch, om een ​​klein huis in het dorp te bouwen!

Aan de andere kant blijkt dat mijn buurman dezelfde gastarbeider is die op de ene plek werkt, en al het andere op een andere plek investeert. Natuurlijk is de staat één, maar de analogie suggereert zichzelf.

En vandaag zie ik weer dat er een tas bij de poort staat, ik weet al dat het Fedya was die nog een partij bracht gigantische komkommers die niet hebben gewacht op hun eigenaren, die in een andere stad aan het werk zijn om hun huis.