Analogen van Sovjet-Chroesjtsjovs in verschillende landen: hoe paneelhoge gebouwen zich over de wereld "verspreiden"

Ik woon in een klein Siberisch stadje met 120 duizend inwoners. De bouw in ons land is niet erg actief, daarom bestaat het leeuwendeel van de woningen uit oude bakstenen en paneelgebouwen met vijf verdiepingen. De laatste, die ooit de naam "Chroesjtsjov" kregen, zijn erg populair bij jonge gezinnen. De appartementen hier, hoewel klein, zijn niet duur - het is heel goed mogelijk om een ​​hypotheek te krijgen.

Lopend door de rustige straten van onze provinciestad, vraag ik me onwillekeurig af of ontwikkelde landen ook analogen hebben van onze Chroesjtsjovs? Het is tijd om het antwoord op deze vermakelijke vraag te vinden.

Volgens sommige bronnen is het land van herkomst van paneelhoogbouw Nederland. Na het einde van de Eerste Wereldoorlog werd er begonnen met de bouw van sociale woonwijken. Ze waren dicht bij elkaar "panelen" met smalle donkere binnenplaatsen. Later kregen de vertrekken een meer comfortabele uitstraling. Huizen werden ordelijk en op acceptabele afstand van elkaar gebouwd. De massale paneelbouw begon echter pas na de Tweede Wereldoorlog in het land.

Wat het naoorlogse Duitsland betreft, was het huisvestingsprobleem daar bijzonder acuut. Het land had behoefte aan nieuwe bouwtechnologieën met snelle en goedkope huizenbouw. De beste oplossing waren de Oost-Duitse "panelen" genaamd Plattenbau. Het eerste huis van dit type werd gebouwd in 1953. En al vier jaar later werd de bouw van hoogbouw met panelen wijdverbreid in het land. Het leeuwendeel van dergelijke huizen is geconcentreerd in Berlijn. Aan het einde van de 20e eeuw werd een programma voor hun modernisering gelanceerd.

Overigens zijn er in mijn stad ook verschillende paneel Chroesjtsjovs gereconstrueerd. De gevels werden op orde gebracht, in felle kleuren geschilderd en het dak werd vervangen. Nu zijn deze schijnbaar poppenhuizen een versiering van de stad geworden.

Verrassend genoeg is er zelfs in het moderne Parijs een typische Chroesjtsjov-wijk. De buitenwijk genaamd Clichy-sous-Bois wordt terecht beschouwd als een van de meest depressieve plekken van het land. Enkele eeuwen geleden was daar een Tempeliersdorp gevestigd. En in het midden van de vorige eeuw begon de massale bouw van goedkope woningen. Tegenwoordig is het gebied een toevluchtsoord voor migranten, waar werkloosheid en misdaad hoogtij vieren. Dankzij de rellen van een paar jaar geleden werd deze buitenwijk van Parijs wereldberoemd.

In het algemeen won de paneelbouw halverwege de vorige eeuw in Europa enorm aan populariteit. Typische budgethuizen, zoals tinnen soldaatjes, groeiden op in de steden Finland, Polen en Tsjechië. Trouwens, in de laatste werden ze "pannelaks" genoemd en werden ze vergeleken met kooien voor konijnen vanwege hun zeer bescheiden afmetingen. Ik ben het ook eens met deze vergelijking. Sovjet Chroesjtsjov-appartementen onderscheiden zich immers ook door kleine kitchenettes en zeer bescheiden kamers, bovendien doorgangen.

In mijn geval speelde bij het kiezen van een appartement de aanwezigheid van aparte doorgangen bijna een beslissende rol. Daarom woont ons gezin niet in een "paneel", maar in een oud bakstenen gebouw van vijf verdiepingen. De keuken is hier weliswaar karig, maar de kamers zijn niet doorloopbaar en in de winter is het behoorlijk warm. In welk huis woon je? Wat vind je van de goede oude "Chroesjtsjovs"?