Met je charter in een vreemd klooster of wat gebeurt er als een buurman te "slim" is

In de privésector is het leven op een bijzondere manier geregeld. Hier kan er vriendschap en wederzijdse steun zijn tussen buren, of ze communiceren gewoon niet, om elkaar niet te irriteren met lege gesprekken. Maar soms vinden er echte oorlogen plaats tussen bewoners van dezelfde straat. Onze gesprekspartner Denis vertelde over zo'n geval.

We hebben hier onze eigen sfeer

Ik woon in de meest gewone particuliere sector van het oude formaat. Het gebied werd in het midden van de jaren dertig bewoond. De meeste gebouwen zijn houten huizen. Hier wonen al generaties lang mensen en eigenlijk kent iedereen elkaar. Onze wijk heeft een eigen manier van leven die zich in de loop der jaren heeft ontwikkeld. Dit is natuurlijk niet opgeschept, maar ik zal een voorbeeld geven: als er aan het einde van de straat een cheque van Kommunenergo of Gorgaz verschijnt, dan weet letterlijk binnen vijf minuten de hele wijk ervan. Iedereen stopt met lawaai maken, doet de poorten op slot, laat de honden los van de lijn en de inval van de inspecteurs gaat door met bijna geen resultaat.

Als dit je wild lijkt, dan kan ik dat zeggen - onze mensen zijn verre van rijk. De meesten van hen werken in banen aangeboden door de overheid en het bedrijfsleven. Dit zijn chauffeurs, arbeiders, kantoorpersoneel, medisch personeel, leraren, verkopers en andere vertegenwoordigers van twintigduizendste salarissen. Zoals gewoonlijk is er altijd niet genoeg geld, je kunt het nergens meenemen, maar je moet jezelf op de een of andere manier voeden. We leven, of liever, we overleven ten koste van moestuinen en nevenpercelen. Dus, wie heeft gas, en wie heeft het licht voorbij de meter, ga naar het verwarmen van kippenhokken, konijnenhokken, varkensstallen en kassen. We noemen dit gekscherend een eerlijke verdeling van natuurlijke hulpbronnen. Over het algemeen weet iedereen alles en niemand klopt aan.

En een vreemdeling vestigde zich in onze straat

Ons gebied ligt niet aan de rand van de bewoonde wereld, maar 25 minuten van het stadscentrum en is ook commercieel interessant. Alle huizen langs de snelweg zijn lang geleden opgekocht, gesloopt en op hun plaats zijn nieuwe huisjes gebouwd. Maar in de diepte is de situatie anders - niemand wil zich hier vestigen, aangezien de straten van oktober tot april onbegaanbaar zijn: of de modder is onbegaanbaar, of de sneeuw is tot aan de taille. Toch gebeuren er precedenten en het stuk grond dat voor me werd gegooid, werd verworven door een niet-lokale persoon. Hij ziet er serieus uit, rijdt in een jeep, kleedt zich netjes.

Hij ging snel aan de slag: hij sloot het terrein af, begon met de bouw. Twee maanden later verscheen er een rode bakstenen doos van achter het hek en in de herfst torende al een huis van twee verdiepingen met een prachtige zolder boven ons uit. Cool - dachten alle buren. Zijn koelte werd bevestigd door wegreparaties. Op eigen kosten vulde hij een stuk straat van tweehonderd meter met bouwafval. In het begin was iedereen blij met zo'n buurt en probeerde ze zelfs te bedanken voor de naar onze maatstaven gulle verfraaiing. Maar de coole vreemdeling sprak met niemand. Men kreeg de indruk dat hij zijn neus van ons optrok. Nou, oké - we kunnen geen kinderen met hem dopen!

Hoewel ze al snel interessante informatie over hem leerden kennen. Hij komt uit de voormalige stallen. Hij was bezig met wodka (natuurlijk - nep), in de jaren negentig opende hij verkooppunten en nu heeft hij verschillende supermarkten en een paviljoen in een groothandelsmagazijn. In het algemeen voor een fiscaal ondernemer, maar voor ons - een speculant. Voor degenen die mensen hebben vergiftigd met gestookte wodka en hier een fortuin mee hebben verdiend, we hebben geen en zullen dat ook nooit doen! En hij vestigde zich bij ons, omdat de plaats rustig is, en ooit had hij ernstige problemen en ergens in een prestigieus gebied in het volle zicht van iedereen waar hij niet wilde wonen. Hij verstopte zich in onze wildernis.

Ik begon de rechten te downloaden en creëerde uiteindelijk problemen

In het voorjaar vestigde hij zich in een nieuw huis en bracht hij een gezin binnen. Vanaf dat moment kregen alle buren problemen. Hij sloeg mij als eerste. Het begon allemaal met brandhout. Het is hier bij ons gebruikelijk om brandhout, zand, bakstenen en andere bouwmaterialen voor de tuin te plaatsen. Ik heb bijvoorbeeld niet de mogelijkheid om brandhout of zand rechtstreeks in de tuin te lossen en ik laat het allemaal op straat liggen en breng het dan, indien nodig, allemaal naar mijn territorium. Ik heb over het algemeen brandhout voor een bad en droog de hele zomer. Ik herhaal - de lokale bevolking doet dit allemaal en niemand informeert iemand.

Eens kwam een ​​arbeider naar mij toe namens een buurman. Hij bewaakt zijn tuin, opent de poort, bewaakt het huis bij afwezigheid van de eigenaren. We hebben zelfs een bijnaam voor hem bedacht - "Kholop". Dus "Kholop" vroeg om het brandhout en de stenen die bij het hek waren opgestapeld te verwijderen, omdat ze de nadering van auto's belemmeren en het uitzicht bederven. Ik antwoordde hem dat ik het naar eigen goeddunken zal verwijderen en dat het niet nodig is om de licentie hier te downloaden. Hiermee eindigde het gesprek.

"Kholop" ging ook naar een buurman aan de overkant van het huis links van de steile en zei dat hij 's morgens kraaiende hanen had, waardoor hij niet kon slapen, en dat de stank uit de varkensstal kwam zoals in het dorp. Ik vroeg om het probleem op te lossen. Natuurlijk werd hij naar de hel gestuurd, maar natuurlijk in de mildste vorm. En nog een bewoner van onze straat werd gevraagd om niet met bouwmaterialen op de weg naar buiten te kruipen - maar op te bergen op het erf. Twee mensen werden geëist om het kapotte goederenvervoer van de straat te verwijderen - naar verluidt zou het de doorgang belemmeren. Hij ging ook naar een oma van onze straat met het verzoek om geen klodders op de weg te gieten - en zij oefent het. Wij vinden dit ook niet leuk, maar ze leeft en leeft - wat kan je van een zieke oude vrouw nemen? Over het algemeen werd aan velen gevraagd een soort beschaafde orde in acht te nemen. Niemand reageerde hierop. Tien dagen lang was het stil, en toen begon het...

Vergelding en vechten

Ongeveer tien dagen later verscheen er een minibus op straat met ambtenaren, gasarbeiders en elektriciens in hun transport, en dit alles werd vergezeld door een politieauto. Een stoere alien organiseerde voor ons een ongekende overval om alles te controleren wat alleen maar gecontroleerd kan worden. Ik kreeg meteen verschillende voorschriften en boetes voor brandhout, misbruik van het terrein en elektrische bedrading. Maar dit is niet het ergste - mijn garage is gebouwd met overtredingen en helemaal geen documenten, en nu weet ik niet wat ik moet doen. Ze zeggen dat ze zullen dwingen te slopen. Ik weet het niet, er is geen geld voor een advocaat.

Veel buren werden betrapt op levende wezens in de tuin. Het is niet toegestaan ​​om boerderijdieren te houden op dit land. Hier vielen boetes en voorschriften als een hoorn des overvloeds. Iedereen die werd betrapt bij de inbeslagname van het land leed - dit zijn degenen die voortuinen hebben. Voor opslag van autorommel in de buurt van huizen, vlogen hun eigenaren ook abrupt. En sommigen van hen werden betrapt op het stelen van elektriciteit - hier liepen al strafzaken. We hebben allemaal een geweldige les geleerd en onze zakken zijn leeggelopen. We leefden op onze manier, maar het was in een oogwenk vernietigd.

Wie denk je dat hier gelijk heeft en wie is de schuldige - een vreemdeling die met zijn eigen charter in een vreemd klooster is geklommen, of wij, gewone mensen, die geen geld hebben voor een beschaafd leven? Schrijf in de reacties!

Vrienden, we zijn al met meer dan 111 duizend! Like, abonneer je op het kanaal, deel de publicatie - wij zijn aan het werkenzodat u nuttige en relevante informatie ontvangt!

Lees ook:

• Het minimale aan chemie is het maximale effect: hoe kom je met geïmproviseerde middelen van het gras af.
• Kan de wapening worden vastgezet met plastic banden? Wij beantwoorden de vraag.

Bekijk de video - Een gezellige kozijnwoning van een landschapsarchitect 115m2. Klein huis voor de geest.