Wanneer begint emotionele burn-out en waarom gaan we naar onbemind werk en verduren we het allemaal jarenlang?

De meesten van ons worden elke maandag wakker onder de dwang van een alarm, pakken in en gaan aan het werk (kantoor, fabriek, fabriek, bouwplaats, enz.). En het is goed als je echt van je werk houdt en echt doet waar je van houdt waarvoor je betaald wordt.

Maar helaas is hun werk voor velen geen favoriet tijdverdrijf, maar een noodzakelijke financieringsbron waarmee ze brood kunnen verdienen, nutsvoorzieningen en dienstleningen kunnen betalen.

Waarschijnlijk hebben velen van jullie gehoord over emotionele burn-out en het is algemeen aanvaard dat het begint na vele jaren van werken met mensen op hetzelfde plaats, maar ik geloof dat het (emotionele burn-out) letterlijk vanaf school kan beginnen, en nu zal ik proberen mijn punt uit te leggen visie.

Beperkte keuze. De eerste stap naar een burn-out van de universiteit

Laten we samen met jou onze schooljaren herdenken. We geloofden allemaal dat nadat we van school zijn afgestudeerd, er een onwerkelijk veld van vooruitzichten en verschillende mogelijkheden voor ons zal opengaan.

Maar persoonlijk heb ik (net als vele anderen), alle examenopgaven in verplichte vakken en vakken met succes afgerond door keuze (ik ben een van degenen die niet werden aangeraakt door de molenstenen van het examen), geconfronteerd met een moeilijke keuze waar te solliciteren de documenten.

Terug op school droomde ik ervan schrijver te worden, maar zelfs toen maakte de familie duidelijk dat verhalen schrijven niet veel is. verdienen, maar het gemanifesteerde verlangen naar natuurkunde liet duidelijk doorschemeren dat het noodzakelijk was om universiteiten te kiezen met fysieke en wiskundige helling.

Maar niet alles was betaalbaar voor ons gezin, en het was bijna onrealistisch om naar goedkope plaatsen te gaan. Daarom is besloten om in de toekomst te kiezen voor energie als inkomstenbron.

En zelfs in dit geval was de keuze beperkt, omdat ik niet moest gaan studeren waar ik wilde, maar waar ik werd aangenomen en er genoeg geld was om het collegegeld te betalen. En ik wil zeggen dat ik verre van de enige ben die ging studeren waar hij kon en niet wilde.

Zoeken naar werk is een uitdaging

Nou, dat is het halve werk. Na het succesvol afronden van de universiteit en het behalen van een diploma in energietechniek, begon een nieuwe zoektocht, met als taak het vinden van een baan zonder werkervaring in de specialiteit, terwijl alle werkgevers werkervaring nodig hebben.

Daarom hebben ook hier velen gewoon geen keus, en daarom gaan mensen aan het werk waar ze ze hebben gebracht. Op dit moment hebben we sales-economen, koeriers-energie, etc. combinaties.

En het blijkt dat je zelfs zonder aan je werk te beginnen al over alle voorwaarden beschikt voor een snelle emotionele burn-out. We hebben immers afgeleerd wie we konden en zoeken werk, niet waar we willen, maar waar ze naartoe gaan.

Maar hier komen de "langverwachte" werkdagen en het proces van het rekruteren van de negatieven versnelt alleen maar. We beginnen tenslotte naar onze "favoriete" baan te gaan om het geld te krijgen dat we nodig hebben om te overleven.

Collega's zijn klootzakken, de baas is een dwaas, werk is zinloos, enz. Herken je je gedachten? Persoonlijk was dit precies wat het was toen ik eindelijk een baan vond als elektricien bij de DRSU (afdeling wegenbouw), maar door de grillen van de autoriteiten, in plaats van de elektrische installaties van de onderneming te onderhouden, hebben wij, elektriciens, stoepranden geschilderd, het gras gemaaid, asfalt.

Voor alle pogingen om de leider te bereiken (ja, ik was heet en jong), ze gaven me duidelijk de plaats aan: ik ben de baas - jij bent een dwaas.

Natuurlijk wekte dit werk geen enthousiasme bij mij op en was elke dag een uitdaging voor mij. Na een jaar van dergelijk "werk", haatte ik bijna openlijk het hele management, en de laatste druppel voor mij was het geval dat na lang werken en door niet tijdig onderhoud de motor op bitumen werd afgedekt opslag.

Natuurlijk werden alle honden aan de elektriciens opgehangen voor downtime, omdat er "door ons" verliezen waren. Ik stortte in en schreef een verklaring. Maar mijn collega's bleven. En het punt was niet dat alles bij hen paste, ze vonden het ook niet allemaal leuk. Maar hun situatie was nog erger, omdat ze leningen hadden.

Leningen en schulden maken ons tot harde werkers zonder klagen en gehoorzamen

We zijn nog meer gebonden als we een lening of, God verhoede, een hypotheek afsluiten, omdat in dit geval de behoefte aan werk nog groter wordt. En dat betekent dat het niet mogelijk zal zijn om het gewoon te nemen en te vertrekken.

Er wordt immers elke maand een bepaald bedrag van onze rekening afgeschreven en als we op dit moment niets op de rekening zetten, krijgen we boetes (vertraging). En deze verplichte gebondenheid geeft ons geen vertrouwen en gemoedsrust, en vernietigt dag na dag ons innerlijk.

Weet je, een paar jaar later brachten de omstandigheden me naar mijn vroegere werkplek, en ik besloot van de gelegenheid gebruik te maken om te zien wie er nu op de elektrische afdeling werken en hoe het met ze gaat.

Wat was ik verrast toen ik allemaal dezelfde gezichten zag (de enige nieuwe persoon is degene die naar mijn huis kwam). Na een gesprek leerde ik dat alles met hen hetzelfde is, en om op de een of andere manier het dagelijkse werk op te fleuren, begonnen velen te drinken.

Als antwoord op mijn stomme verwijt bij deze gelegenheid kwam meteen het antwoord, dat het makkelijker is om al deze onzin te verteren en helpt om niet helemaal gek te worden.

Een vicieuze cirkel waaruit geen uitweg is, maar die nog steeds bestaat

En het blijkt dat de beperkte keuze, het onvermogen om zichzelf te realiseren dit proces van emotionele burn-out op gang brengt, en financiële gebondenheid, waarin we onszelf drijven, versnelt het alleen en stelt ons zelfs niet in staat om na te denken over verandering instelling.

De enige uitweg uit deze schijnbaar hopeloze situatie is naar mijn mening om je hobby te ontwikkelen en er geld mee te verdienen. Je gaat bijvoorbeeld elke dag naar je "onbeminde" baan, maar tegelijkertijd ben je dol op tekenen.

Dus ik stel voor dat je je hobby het grootste deel van de tijd ontwikkelt. Sluit je aan bij verschillende kringen, ontwikkel je talent en probeer er zelfs geld mee te verdienen. Ja, wees niet bang om te experimenteren en je zult slagen.

En probeer ook zo min mogelijk gebruik te maken van zo'n "handig" product als lening. Schrijf in de comments wat jij persoonlijk de uitweg ziet uit een constante emotionele burn-out en wat je persoonlijk hierover kunt adviseren.

Nou, als je het materiaal leuk vond, beoordeel het dan en deel het op je sociale netwerken. Bedankt voor uw aandacht!