Waarom hebben we 220 volt in het stopcontact?

Verschillende landen hebben verschillende netspanningsnormen. In de VS, 110 V, in Japan 100 V, in Europa en in ons land is de spanning onlangs verhoogd naar 230 V (± 10%) - GOST 29322-2014 (waarschijnlijk op nieuwe onderstations). Waarom zijn namen zulke waarden en niet afgerond op mooie getallen, bijvoorbeeld: 200 V, 250 V?

Een ervaren elektricien zal zeggen dat 220 V de spanning is tussen fase en nul in een driefasig netwerk of: 380: √3 (380 / 1,73). Maar waarom dan precies 380 V, en niet 400 V of 350? En waarom is de spanning in sommige landen twee keer zo laag als de Europese normen? Het draait allemaal om de geschiedenis van de ontwikkeling van elektriciteit.

Een van de eerste in massa geproduceerde elektrische apparaten was de elektrische verlichtingslamp. Ze gebruikten koolstofstaven en -draden. In het westen - Edison-lampen. In Rusland - Lodygin-lampen. En experimenteel werd vastgesteld dat de optimale spanning voor de werking van dergelijke lampen 100 V zal zijn.

Hoger - de levensduur van de lamp is kort, lager - de lamp is te zwak. Omdat Edison werkte met gelijkstroom, de verliezen in het netwerk waren aanzienlijk. Bij energiecentrales was het noodzakelijk om hiermee rekening te houden en 110 V. Deze standaard is dus tot op de dag van vandaag in de Verenigde Staten gebleven.

Om meer apparaten van stroom te voorzien, werden twee fasen van elk 110 V in de huizen geïntroduceerd. Slechts één met een min, en de tweede met een plus. Later, met de overgang naar wisselstroom, bleef het bestaan ​​uit twee fasen. In de VS is er nu 220 V, maar in de kelders van appartementsgebouwen en in een driefasennet voor bijvoorbeeld wasmachines. Het is net als bij ons - wanneer u twee fasen van 220 V en nul aansluit, kunt u 380 V krijgen.

Een deel van de oudere generatie zal zich herinneren dat er in de USSR een 127 V-standaard bestond. En in 1960 g. alles was overgeschakeld naar 220 V. Wat is hiervan de reden? Dit komt precies door het feit dat AC 220: √3 = 127 V. De verdienste van Nikola Tesla, die het principe van transmissie van elektrische wisselstroom heeft uitgevonden. Tegelijkertijd werden de verliezen aanzienlijk verminderd of kon de bedrading een kleinere doorsnede hebben.

Ik herinner me dat mijn vader en grootvader elektrische scheerapparaten hadden die konden worden omgeschakeld van 127 V naar 220 V. Toen begreep ik niet waarom er een 127 V-modus in het apparaat zat, als het huis 220 V was.

De kracht van elektrische apparaten groeide, evenals hun aantal. Het was nodig om de doorsnede van de bedrading te vergroten (bovendien 4 keer), wat erg duur is, of om de spanning te verhogen met behoud van de doorsnede van de draden (om de stroom te verminderen). Wat ze deden in 1960. - verhoogde de spanning op één fase tot 220 V. De verliezen blijven hetzelfde, maar het vermogen kan meer worden overgedragen.

De overgang was lukraak. In sommige huizen van vóór 1975 de spanning bleef 127 V. Vandaar dat sommige apparaten met dubbele voedingsspanning. Hoeveel verhalen waren er toen bewoners huishoudelijke apparaten uitschakelden die bedoeld waren voor een 127 V-netwerk, inclusief ze in 220 V.

Waarom de VS de spanning in het netwerk (in fase) niet hebben verhoogd, is een vraag. U moet tenslotte grotere bedradingsdoorsneden leggen. Hoewel ze een frequentie van 60 Hz hebben in het netwerk. Dit vermindert het gewicht van de transformatoren. Er wordt aangenomen dat fabrikanten in de Verenigde Staten, na het verlaten van de 110 V-norm, de levering van geïmporteerde elektrische apparatuur uit Europa hebben afgesneden en hun industrieën hebben laten ontwikkelen. Maar aan de andere kant brengt dit hoge bedradingskosten met zich mee. Verrassend is ook de 100 V-standaard in Japan, waar elektronicaproductie wordt ontwikkeld.

Een apart onderwerp zijn de normen van stekkers en stopcontacten. Er zijn 13 hoofdsoorten in de wereld. Maar dit is een onderwerp voor een apart artikel.

***

Schrijf je in aan het kanaal, voeg het toe aan je browserbladwijzers (Ctrl + D). Er staat nog veel interessante informatie te wachten.