Ik vroeg de agronoom waarom ik rotte aardappelen aan het uitgraven was. En hij gaf me meteen 4 redenen. Nu ben ik het dragen van tassen beu

Vlammend vuurwerk, kameraden zomerbewoners, tuinders en aardappeltelers in het bijzonder! Vandaag staat de strijd om de aardappeloogst op de agenda, die we na zo'n 2 lentemaanden ieder van ons zullen moeten betreden. Naast de ongelijke strijd met slecht weer, heeft de groenteteler te maken met zijn eigen persoonlijke fouten bij het telen van aardappelen.

Het belangrijkste is om ze op tijd te ontdekken. Op een keer stelde ik een vraag aan een ervaren agronoom, zij het iemand die gespecialiseerd is in het telen van een iets ander gewas. Welnu, in het begin graaf ik, ondanks al mijn inspanningen, soms kleinigheden uit die ik me schaam om mee te nemen naar de kelder van mijn schoonmoeder. Na het beluisteren van mijn verslag over het planten en verzorgen van een aardappelplantage en het stellen van een paar prangende vragen, vertelde de oom met de baard me meteen 4 belangrijke fouten.

Verwacht geen goede stam van een slecht zaadje. Of waar komen alle ziekten en plagen van aardappelen vandaan, als ze niet eerder in het land waren

Hoe goed en geliefd het aardappelras ook is, het moet regelmatig worden bijgewerkt. De knollen die we achterlaten om volgend seizoen te zaaien, accumuleren elk jaar ziekteverwekkers van schimmelziekten (het lijkt erop, wat heeft Phytophthora ermee te maken) en ongedierte. Typisch voor één enkele site. Een probleem dat groeit als een sneeuwbal, zal vroeg of laat een groot deel van de oogst wegnemen.

Daarom moet u eens in de paar jaar het startersfonds vernieuwen, kameraden. Koop nieuwe knollen om te planten of neem van andere burgers. Naast de variëteit is een ander probleem belangrijk: zonering. Dat wil zeggen, de acquisitie moet worden gekweekt in uw klimaatzone, beter - in de regio.

Ik beken. Eerder, tijdens de winter, koos ik de beste knollen voor voedsel en liet ik kleine dingen achter voor zaden. Nu geef ik de kleine dingen aan de varkens van de buren. Kleine of bedorven aardappelen planten - opzettelijk uw variëteiten naar degeneratie duwen.

"Neem zaad van de beste nesten, en niet minder dan een kippenei!" - zei mijn vriend. Maar je moet niet naar het andere uiterste haasten - grote knollen zaaien vanuit de palm van je hand: ze schieten lange tijd niet wortel en besteden hun eigen reserves. "Hak het grote graan met een schop in 2-3 stukken!" - vatte de agronoom samen.

De aardappelen water geven? ik heb niets te doen

Laten we eerlijk zijn: wie van ons heeft een verantwoorde benadering van de kwestie van het water geven van aardappelen? Ik verwaardigde me af en toe om water te geven met een tuinslang, als er 2 weken geen regen was. Als gevolg hiervan verdroogde de plant zowel knollen als toppen. En van de gezondheid van de laatste hangt een minuut lang de synthese van zetmeel en de oogst als geheel rechtstreeks af.

Volgens de agronoom hebben aardappelen vanaf het begin van de bloei vooral vocht nodig. "2 keer per week - dat is alles! Het regende - we slaan het water over "- zei de gesprekspartner categorisch. "Lei meer - voor een goede oogst heb je 15-20 liter per struik nodig! - hij maakte me af en dwong de hersenen om een ​​niet erg rooskleurig beeld te schetsen van 'zomervakantie op het platteland'.

Ik beken, kameraden: ik heb deze aanbeveling niet precies opgevolgd. Ik ben net begonnen de aardappelplantage "vaker" water te geven.

Fraer's hebzucht geruïneerd: hoe ik probeerde meer aardappelen te krijgen door meer aardappelen te planten

Als ik zeg "aardappelplantage", is dit helemaal geen eindeloos veld, maar een stuk land. Om er het maximale uit te halen, schoof hij de knollen naar behoefte: hoe meer ze passen, hoe beter.

Verre van dat! Arme aardappelen moesten met elkaar concurreren om territorium, water, voedingsstoffen. De dichte plexus van toppen vormden een ideale omgeving voor allerlei soorten insecten en microben, die niet pasten bij de omstandigheden van een grote en grote oogst.

De gesprekspartner adviseerde mij om de afstand tussen de plantkuilen op 40 cm te houden, en tussen de rijen helemaal 70 cm te laten. Trouwens, toen vond ik vergelijkbare landingspatronen op internet. Alsjeblieft, kameraad:

Aromatische topdressing: hoe aardappelen zich verhouden tot mest

Het bleek dat de vernietiging van het aardappelgewas mest is, wat ik van kinds af aan oprecht beschouwde als de beste meststof voor een genereuze moestuin. Ik had het mis! Aardappelen kunnen niet tegen verse mest. Haar verontwaardiging resulteert in waterige en bijna smaakloze knollen. En de aardappel wordt zelf vet en gaat naar de top, in plaats van te werken aan het vergroten van het ondergrondse deel. Bovendien wordt hij vaker ziek.

Ik herinner het me en jij, kameraad, onthoud: als je de aardappelen met mest wilt voeren, handel dan in de herfst. In de winter en de lente zal geurige organische stof de vruchtbaarheid verpletteren en zelfs vergroten, zonder deze onaangename gevolgen.

Sinds ik het advies van een doorgewinterde agronoom heb opgevolgd, is de aardappeloogst echt groter en beter geworden. Het lot bleek zo te zijn dat er alleen een kelder in het huis van mijn schoonmoeder is, en ik moet zakken met buit naar haar toe dragen. Ik ben moe! Volgens mijn waarnemingen is de opbrengst 1,5 keer toegenomen.

Plant u uw eigen aardappelen en was het artikel nuttig? Druk, kameraad, "Duim omhoog" als antwoord!