Minikas voor zaailingen, ik heb het gekocht, ik ben het aan het testen
Tijdens de aanschaf van verschillende noodzakelijke dingen voor het aankomende tuinseizoen wil ik natuurlijk echt iets kopen dat niet erg, zo lijkt het, noodzakelijk is, maar wat ik leuk vond.
Dit keer kwam ik een minikasje tegen met turfbekers. Het kost 71 roebel, het bevat 12 kopjes. Ik ben van plan het te gebruiken voor het kweken van bloemzaailingen.
Ik denk dat het de moeite waard is om te proberen wat er gebeurt, want vorig seizoen heb ik geen enkele grootbloemige petunia-plant kunnen redden. Dit jaar waagde ik het om haar in zo'n kas te zetten.
Naast een kas met bekers is er ook een optie met turftabletten. Als ze doorweekt zijn, worden ze enorm en zacht. De zaden erin voelen comfortabel aan. Maar het is minstens één keer de moeite waard om te blijven hangen met water geven - u zult zonder zaailingen achterblijven. Daarom ben ik sceptisch over hen.
En een andere optie voor een minikas zijn gewoon plastic mallen die gevuld zijn met aarde. Dit zijn celluloïde, zeer kwetsbare, praktisch wegwerpbare vormen. Ze barsten snel en er begint water uit te stromen.
Daarnaast zijn er 9 bekers per blok. En als je bijvoorbeeld een kwetsbare petunia uit het glas haalt, betekent dit dat je de overige 8 planten in gevaar brengt. Het is erg ongemakkelijk. Bekers moeten apart zijn, geen blokken.
Daarom kocht ik de eerste optie. Ze nam twee kassen en vulde ze met aarde. Ik heb de cups nog niet uit elkaar, het zal gemakkelijk te doen zijn bij het planten.
In de eerste zaaide ze petunia's, terwijl ze onderweg was, en in de tweede - parthenocarpe komkommers.
De set bevat een hoes die de minikas afdekt. Planten zullen daar comfortabel zijn, omdat hun eigen microflora wordt gecreëerd, waarin een bepaalde temperatuur en vochtigheid aanwezig is. En je hoeft maar heel zelden water te geven.
Het blijft wachten op de eerste spruiten en vervolgens op de ontwikkeling van zaailingen om te begrijpen of ik gerechtvaardigd was om 71 roebel uit te geven aan zo'n minikas.