Waarom frisse lucht en water niet altijd helpen: de nadelen van wonen buiten de stad

Hoe verplaats je je van stad naar land? Ontroerende verhalen, welke moeilijkheden hebben we onder ogen moeten zien. Over de voor- en nadelen van het leven in de buitenwijken in uw huis. Onze abonnee heeft haar verhaal met ons gedeeld.

Wat is beter - om buiten de stad te wonen in een privéwoning of in een metropool in een appartement - een vraag waarop iedereen zijn eigen antwoord heeft. Ik ben opgegroeid in een privéhuis in de buitenwijken van Rostov, in onze jeugd zijn we naar de stad verhuisd en voor het huwelijk woonde, studeerde en werkte ik daar. De echtgenoot daarentegen werd geboren en woonde zijn hele leven in Moskou, verhuisde naar Rostov vanwege werk. Toen de vraag rees over het kopen van een huis, hebben we lang ruzie gemaakt: zelfs Rostov voor de echtgenoot leek een dorp na Moskou, waar konden we buiten de stad naartoe!

En ik droomde van mijn eigen huis, met een tuin, een binnenplaats, waar schommels, tuinhuisjes, barbecue zullen zijn... Nou, weet je. Als gevolg hiervan kregen we, dankzij een gelukkig toeval en mijn doordachte vrouwelijke tactiek, een goedkoop huis met twee verdiepingen op ongeveer 30 km van Rostov. Wat is er van gekomen?

Eerste periode

Dit is euforie en vrijheid. Het was een hete zomer, letterlijk 200 meter van het huis - een rivier, stevig groen rondom, de schoonste lucht. De kinderen pakten meteen ergens een puppy, kregen een kat waar ze al lang van hadden gedroomd en renden dagenlang met krijs en gelach rond in een enorm gebied dat beplant was met appelbomen, kersen en aalbessenstruiken. Nou, ik begon enthousiast klimrozen te planten en 's avonds te experimenteren met gerechten op de grill. De echtgenoot werd depressief.

Wat er daarna gebeurde

De eerste problemen deden zich voor toen de voorraad proviand uit de stad begon op te raken. Er was een winkel in het dorp. Maar ze verkochten alleen dubieuze soorten bevroren halffabrikaten, ingeblikt voedsel, een paar soorten worst en kaas. Alleen het meest noodzakelijke, ook voor een prijs die twee keer zo hoog is als in hetzelfde lint. Ja, en deze winkel is geopend en gesloten op verzoek van de eigenaren - hoe we wakker worden en op welk been we opstaan.

Feit is dat iedereen hier zijn eigen tuinen en boomgaarden, kippen en koeien heeft. Ze hebben GEEN supermarkt NODIG, ze hebben alles van zichzelf. En we zijn geen tuinmannen, en we zijn niet gewend om met dieren te communiceren. Nou, we hebben een auto, en we hebben het onder de knie om elke 10 dagen naar de stad te rijden en een grote aankoop te doen. Maar je kunt niet alles voorzien, daarom ontbrak er altijd het een of ander.

Het tweede probleem is de apotheek. Aan de andere kant van het dorp, ook met een minimum aan drugs tegen kosmische prijzen, werkend van 10.00 tot 15.00 uur 's middags, van maandag tot vrijdag.

Het derde probleem kwam aan het einde van de zomer. De dichtstbijzijnde school bevond zich drie kilometer van ons huis, het was ofwel nodig om er te voet te komen (wat dacht je van in de winter?! Ook over de brug!), Of met een bus die elke 40 minuten rijdt. Ik had geen tijd voor de vereiste - ik sloeg de eerste les over. Het was niet altijd mogelijk om kinderen elke dag met de auto naar school te brengen.

Ik zwijg al over het gebrek aan infrastructuur en entertainment. Dus, zoals vaak gebeurt, zou het beter zijn als mijn droom een ​​droom zou blijven - de belichaming ervan bleek niet zo rooskleurig te zijn. Maar de kinderen zijn nog steeds blij en opgewekt. En mijn man werd meegesleept door de wijnbouw voor zelfgemaakt sap en wijn en begon het roken van vis onder de knie te krijgen - dit is hier genoeg voor een cent.