Wat is "vloeibare roebel" en hoe werden ze erop gebouwd in het tijdperk van het verval van de USSR

Geld is anders: papier, metaal, plastic en zelfs elektronisch. Digitale valuta met het voorvoegsel "crypto" zijn nu in prijs en mode. Maar sommige "cryptocurrencies" bestaan ​​al lang voordat het internet mainstream werd. Een van die rekeneenheden van 1985 tot 1991 was de gebruikelijke halve liter wodka. Hoe bouwmaterialen en diensten te kopen voor een sterk bedwelmend middel - lees verder.

Oma's strategische reserve

Andrey, FORUMHOUSE-lid:

“In de jaren tachtig was ik nog een schooljongen, maar ik herinner me alle gebeurtenissen uit die tijd nog goed. We gebruikten thuis praktisch geen alcoholische dranken - alles wat met bonnen werd verkregen en gekocht, werd in de kelder bewaard.

Ik begreep niet echt in welk geval dit alles was opgeslagen, maar mijn grootmoeder, en zij had de leiding over het 'magazijn', zeiden dat dit onze strategische reserve is. "Zoals dit?" Ik dacht. Echt, als er geen eten is, drinken we het dan samen? Maar later ontdekte ik waar deze voorraad wodka en andere alcoholhoudende dranken voor is.

Het begon allemaal met het asfalteren van de weg. Op een keer, toen ik terugkwam van school, zag ik in mijn straat veel bouwmaterieel, arbeiders, hopen puin en stapels stoepranden. Zo begon de langverwachte veredeling van onze privésector.

Toen het werk zijn voltooiing naderde, draaide het asfalteringsproces onverwachts richting onze binnenplaats. Voor ons huis en in de tuin verscheen een nieuwe naar hars ruikende coating. Werden geasfalteerd: de ingang van het huis, een groot gebied onder een luifel en alle paden in het erf.

De arbeiders hebben tot de avond het asfalt met handrollers gerold. Na voltooiing van de werkzaamheden volgde de afrekening in "liquide valuta". Ik weet niet precies hoeveel, maar de baas nam de volle zak met rinkelende flessen mee. De arbeiders hebben iets in handen. 'Hier heb je een vloeibare roebel!' - zei de grootmoeder.

In 1987 zijn we begonnen met de bouw van een huis en een badhuis, met de aankoop van bouwmaterialen eraan vooraf. Ze werden zowel overdag als 's avonds en sommigen zelfs' s nachts gebracht. Nu reed Gazonchiks, toen Zilki en toen RAFiki naar boven. Er is iets handmatig gelost, maar er is iets gedumpt. Hierdoor werden het erf, alle schuren en de garage geleidelijk gevuld met bouwmaterialen en nam de "strategische reserve" af.

Sinds een aantal seizoenen is er een nieuw huis opgetrokken. Volgens de normen van vandaag - een onopvallend huis van 95 m2. meter witte baksteen. Maar toen was het bijna 'een luxueuze villa van ondermaatse kapitalisten' - zoals de twistzieke buren ooit over ons zeiden.

Het hoogtepunt van het huis was het toilet en de douche binnen! Dit is iets ongekends - een toilet in een privéwoning! De toiletpot, douchebak en ander sanitair werden 's nachts binnengebracht en ze laadden alles in zo'n geheim uit, alsof het een biologisch wapen was. Mij ​​werd gevraagd niet alles te vertellen wat ik op school zag.

Ik zeg niet dat alles exclusief voor wodka is gebracht. Het werd ook met geld betaald. Als gevolg hiervan kostte de bouwplaats bijna 8 duizend roebel. Hoeveel van hen zijn betaald in "Liquid Currency" en hierop zijn gespaard, weet ik niet. Ik herinner me nog goed een moment waarop een vriend naar mijn grootvader kwam, hout bracht en om wodka vroeg voor de bruiloft van zijn dochter. Het was duidelijk moeilijker om het te bemachtigen dan om een ​​halve vrachtwagen van het bos van de basis af te schrijven ”.

Binnenlandse corruptie of een gevolg van een verbod?

En echt, als je een nieuwe kraan voor de keuken of een keramische gootsteen wilt, geef hem dan aan je poot. Als je het handvat niet verguld, krijg je niets. Dit is natuurlijk een grove vergelijking, maar de dagelijkse corruptie in de omstandigheden van een tekort aan consumptiegoederen was sterk ontwikkeld.

In het Gorbatsjov-tijdperk, toen de anti-alcoholcampagne begon, werd alcohol een welkome omkoping. Toen werd de "vloeibare roebel" een harde inwisselbare valuta. En wat gebeurde er in die tijd op de bouwplaats? Een puinhoop waar je alles kunt kopen - van cement en hulpstukken tot schaarse tegels. De zegen van het goede in het land van de Sovjets was onmetelijk, maar ze deden het slechts nalatig weg.

Als de bouw naast de particuliere sector begon, werd de stroom gratis bouwmaterialen gedeeltelijk verdeeld over individuele huizen. Het was altijd mogelijk om met bouwers te onderhandelen, iets te ruilen of te kopen.

Als resultaat van dergelijke onderhandelingen draagt ​​apparatuur iets ergens langs de bouwplaats; tractoren graven en egaliseren de grond aan de zijkant; bakstenen garages en baden groeien in de binnenplaatsen van houten huizen; en een gewone bouwer gooit een rol dakbedekkingsmateriaal over het hek - want met zijn handen zullen ze het wegnemen. De naam van dit alles is shabashka.

Hier wordt blijkbaar de ene op de andere gelegd. Het geven van kleine steekpenningen aan huishoudens is een traditie die uit Azië kwam - ze benaderden de autoriteiten daar niet met verzoeken zonder geschenken. En wodka, toen het schaars werd, veranderde in een uniforme valuta voor nederzettingen. Maar in elk geval is deze valuta duivels en bracht het de familie niets goeds.

Heb je iets aan alcohol betaald? Getuigen uit die tijd, schrijf in de comments!

Vrienden, er zijn al meer dan 70 duizend van ons! Abonneer je op het kanaal, deel de publicatie - wij zijn aan het werken zodat u nuttige en relevante informatie ontvangt!

Lees ook:

• En de klus is geklaard, en er hoeft niets kapot te gaan! Ongewone bouw- en renovatiecompromissen.
• Een gat in hout boren zonder een boor bij de hand te hebben: een bouwtruc.

Bekijk de video - De optimale gasblokwoning: redelijk in constructie, gunstig in onderhoud.