Waarom sluit ik de kas altijd in de winter - omdat mijn zus de deur niet sloot en zonder kas achterbleef

Enkele jaren geleden kocht ik een kas van polycarbonaat waar ik al lang van heb gedroomd. Mijn oude kas van kozijnen is al helemaal verrot en gelekt. Een kas van polycarbonaat is natuurlijk een humeurige schuilplaats. Maar voor degenen die in een privéwoning wonen en altijd de mogelijkheid hebben om ramen en deuren te openen of te sluiten, is dit een chique optie. Ik vind het heel leuk dat ik al in april aan het tuinseizoen begin, de eerste gewassen doe en geniet van de eerste greens aan tafel.

Maar als het tuinseizoen voorbij is, ga ik heel serieus mijn schuilplaats voorbereiden voor de volgende lente. In de herfst breng ik verse humus binnen, graaf de grond op. Ik zaai groenbemesters. Overigens komt in de lente groene mosterd tevoorschijn uit de zaden die in de herfst niet ontkiemden, en ik gebruik graag jonge zaailingen voor het maken van salades. Het smaakt echt beter dan dezelfde sla.

Daarna heb ik de kas op orde gebracht, het onkruid van de paden verwijderd. Mijn paden zijn bedekt met vers zaagsel, het is goedkoop, altijd droog en comfortabel. In de toekomst ben ik van plan ze te plaveien, maar tot nu toe hebben mijn handen het niet bereikt.

En als het sneeuwt, sluit ik de deuren en probeer ik er niet onnodig naar binnen te gaan, vooral bij strenge vorst, wanneer polycarbonaat bijzonder kwetsbaar is. Als je de deuren opent en sluit, ervaart het kozijn ook een zekere mate van spanning. Het kan scheef komen te staan, waardoor de vellen breken.

Mijn zus had vorig jaar een incident - ze liet de deuren openstaan ​​zodat de grond beter zou bevriezen. En op een dag, toen ik van mijn werk terugkeerde naar de sneeuwstorm, keek ik uit het raam, maar de kassen niet. En alleen toen ze dichterbij keek, zag ze aan de andere kant van de tuin een lijst met kapotte lakens! De schuilplaats werd simpelweg door een sterke windvlaag de lucht in gehesen en enkele tientallen meters weggeblazen. Als de deuren waren gesloten, was dit niet gebeurd.

Daarom sluit ik altijd de deuren, want het bevriezen van de grond is niet afhankelijk van hun toestand. De temperatuur in de kas en buiten in de winter, zonder zon, is precies hetzelfde. Polycarbonaat is, zoals u weet, geen vorstbescherming.

Luister daarom niet naar slecht advies, sluit de deuren en stoor de kas pas op de eerste zonnige dagen als de temperatuur erin stijgt. Op dat moment moet je sneeuw op de bergkammen leggen - hoe meer, hoe beter.

Deze sneeuw wordt een strategische vochtreserve, vochtige grond warmt sneller en beter op. Elke dag, vanaf half maart, breng ik hele stapels sneeuw binnen, maar de volgende dag is het weg - alles smelt.

Dit zijn de tips voor een kas voor de winter. Misschien doet iemand het beter, zou ik graag willen weten.