Wanneer een moeder de oorzaak is van eenzaamheid, of waarom het moeilijk is om het kind te zijn van een giftige vrouw
Moeder is niet altijd de beste vriend van het kind, zoals algemeen wordt aangenomen. Soms is dit de echte vijand: boos, jaloers, giftig, meesterlijk met passieve agressie. Zo'n vrouw kan natuurlijk geen normaal, evenwichtig en mentaal adequaat kind krijgen.
Vaak heeft hij veel complexen, is hij voor alles bang en bereikt hij niets. En voor sommigen is zelfs het zenuwstelsel stout, omdat de ouder de hele tijd schreeuwde en beledigde.
Zo iemand is bijna altijd alleen. Hij heeft geen vrienden, hij staat onverschillig tegenover alles wat met intimiteit en liefde te maken heeft. De reden is simpel: de moeder laat zichzelf gewoon niet los, onderdrukt, manipuleert en heeft niet geleerd lief te hebben.
Ze wekt bij haar kind een gevoel van waardeloosheid, vernedering, nutteloosheid bij, herinnert zich elke fout. Zelfs als een opgroeiend kind deze cirkel probeert te doorbreken, gebeurt er niets.
De complexen zitten diep van binnen en komen op het meest onverwachte moment naar buiten. Een meisje weet bijvoorbeeld niet hoe ze complimenten moet accepteren en er correct op moet reageren. Omdat mijn eigen moeder in haar hele leven nooit een vriendelijk woord heeft gezegd.
De man begint vrouwen te vernederen, omdat hij een sterke wrok koestert tegen zijn moeder en hij haar onbewust meeneemt op het hele vrouwenveld.
Waarom lijdt zo iemand aan eenzaamheid? En is moeder altijd de reden?
1. Hij vertrouwt niemand en beschouwt anderen als slecht. Niet omdat mijn moeder het zei. Hij ziet dit aan haar voorbeeld: de vrouw vond het niet eens nodig om normaal en liefdevol te zijn. Integendeel, alles is altijd slecht met haar.
De bazen zijn corrupt, de collega's zijn jaloers, de man is een bedrieger. En het kind is over het algemeen een duivel uit de hel: hij zwijgt, stelt zich niet open, durft een persoonlijke mening te hebben. Hier is het bovenstaande en is gesloten voor de dader. Hij haalt haar uit het leven, maar hij weet niet hoe hij zich moet verheugen en gewoon moet zijn.
Van kinds af aan heeft hij een hoop onafgemaakte gestalts gehad: klasgenoten keken afwachtend (vermoedelijk en bleven liever weg), grootmoeder zuchtte meelevend, buren fluisterden, vader rende af en toe weg. Het kind merkt alles op. Hij begrijpt het perfect: zijn moeder is een ontoereikende psyche.
2. De vrouw laat de kinderen zichzelf niet los. Ze durft potentiële vriendinnen, vrienden, vriendjes, meisjes, bruidegoms, bruiden van huis uit. Ze heeft een bokszak nodig, hoe kan ze haar vrijwillig vrij laten zwemmen?
Het is een zooitje, je moet ingrijpen en alles doen zodat je niet eens naar vrienden en kennissen ruikt. Helaas doet deze vrouwelijke misbruiker het op bewonderenswaardige wijze. Hoewel ze hysterisch is, is ze niet gek. En hij begrijpt de gevolgen van zijn daden goed.
Het kind van een onevenwichtige moeder is dus een echt slachtoffer. Hij zal geluk hebben als hij onderweg een normale en begripvolle vriend of partner ontmoet die zal opwarmen en je zal leren lief te hebben.
Dit is meestal geen gemakkelijk proces dat veel geduld en werk vereist. Niet iedereen besluit in wezen een kind van ouderdom dat nooit de genegenheid van een moeder heeft gekend, in wezen opnieuw op te voeden.
In de meeste gevallen wordt deze persoon gewoon afgeslacht: hij is eenzaam, rusteloos, teruggetrokken, lijdt aan onmatigheid en angst. Dit zijn de zichtbare gevolgen van de verschrikkelijke aard van degene die de meest dierbare persoon zou moeten zijn.
Maar ze werd een kwaadwillende, een negatief personage, een antiheld in het leven van haar eigen kinderen. En het meest tragische van dit alles is dat er veel van zulke vrouwen zijn. En dienovereenkomstig zijn er veel psychisch kreupele mensen die niet van zichzelf of de mensen om hen heen kunnen houden.