De relatie met een vrouw verbroken nadat ze haar allereerste gerecht had geprobeerd
De weg naar het hart van een man is door zijn maag! En het zou mooi zijn als alle vrouwen deze wereldse wijsheid correct begrijpen. Anders hebben ze alle kans om het verhaal te herhalen dat mij onlangs is overkomen.
Ik was aan het daten met een dame van middelbare leeftijd. Ze was 39, maar een paar jaar jonger dan ik. Natuurlijk weet iedereen op deze leeftijd al goed wat hij wil, en daarom hebben onze relaties zich vrij snel ontwikkeld.
Nadat ik een paar keer in een café had gegeten, nodigde ik haar uit bij mij thuis, waar de belangrijkste evenementen plaatsvonden.
Ik nam de voorbereiding van een romantisch diner over. In principe ben ik een goede kok - en eerlijk gezegd houd ik ook van lekker eten. Daarom verliep de avond zonder problemen, zoals ze zeggen.
We zaten te wachten op lasagne, Griekse salade, groentesneden, een fles wijn.
Mijn vriendin, die de afwas had geprobeerd, kon de complimenten niet weerstaan. Maar op de vraag of ze kan koken, schaamde ze zich enigszins en antwoordde ze letterlijk met de volgende woorden: "Een beetje, maar niet zo lekker als jij." Hoeveel bescheidenheid was er in deze woorden, zoals ik later werd overtuigd!
Toen ik 's ochtends wakker werd, gaf ik haar de kans om mijn vaardigheden te tonen: ik gaf haar de hele keuken en vroeg haar om ontbijt te koken. We waren het eens over het meest banale en eenvoudige gerecht - gebakken aardappelen met uien. En toen begon de onbeschrijfelijke gruwel!
Ik realiseerde me meteen dat ze nog nooit een keukenmes in haar handen had gehad. De helft van de aardappelen met stek werd door haar direct naar de vuilniszak gestuurd.
En toen schonk ze olie in een goede derde van de pan. Nou, alles wat ik hoefde te doen was ademen en kijken hoe de tragedie zich volledig ontvouwde.
Voor mezelf heb ik al besloten me niet te mengen in de actualiteit. Nadat ze op de een of andere manier de ui had geschild en voorzichtig in kleine stukjes had gehakt, verbrandde ze hem, tot haar eer, omdat ze hem van tevoren naar de pan stuurde. Uiteindelijk bracht ze de aardappelen in ongeveer dezelfde staat.
De sfeer bij het ontbijt was nogal stil. Ik ben een beschaafd persoon, ik kan iemand niet slecht over hem vertellen, alleen in de ogen. Maar toen begreep hij zelf al dat er niets zou komen van mijn relatie met deze dame.
We namen al koel genoeg afscheid en het voelde als voor altijd. Na deze bijeenkomst spraken we niet meer. Blijkbaar schaamde ze zich zelf erg.
Ik beschouw mezelf niet als een slaaf van de maag, maar als een vrouw absoluut niet weet hoe ze moet koken, hoe kun je dan bij haar leven? Ik vind het helemaal niet erg om het in de keuken te vervangen als zich plotseling zo'n behoefte voordoet, maar het is niet altijd hetzelfde om voor een man te koken.
En ik weiger eigenlijk om halffabrikaten uit de supermarkt te gebruiken - zelfgemaakt eten is nog steeds lekkerder en gezonder.
En als een vrouw op haar dertigste niet heeft leren koken, wie van haar zal dan de minnares zijn? Waarom heeft een man haar nodig als hij alles voor haar wil doen, ook in de keuken?
Wat denk je - moet een vrouw kunnen koken? Of gaat de wereld echt een afgrond in en is overschakelen naar dumplings uit de winkel de norm?