Ik dacht dat ik wist waar de lading in de condensator was. De ervaring van natuurkundigen laat het tegenovergestelde zien

Van de natuurkundecursus op school weten we dat de lading in een condensator op zijn geleidende platen zit:

Volgens de formules hangt de lading van een condensator (in Farads) af van het oppervlak van de platen, de diëlektrische constante van het diëlektricum en de lading die erop wordt overgedragen in Coulomb. Het werkt allemaal, de formules kloppen. En niemand trok de bewering in twijfel dat de volledige lading van een condensator precies op de platen zit. Zelfs de storing van de condensator zegt: waarom zou je het controleren?

Enkele jaren geleden kwam ik een video tegen waarin een onderzoeker thuis een experiment opzet: een eenvoudige zelfgemaakte condensator (twee metalen platen en een stuk plastic), verwijderde de platen en verbond ze samen en geen lozing waargenomen. Toen legde hij het diëlektricum op een andere plaats tussen de platen - de ontlading van de condensator ook niet waargenomen.

Toen nam hij nog een paar platen die niet aan het experiment deelnamen, legde het diëlektricum met het eerste oplaadpunt ertussen en sloot -

de condensator was ontladen. Die. de lading in de condensator, te oordelen naar zijn ervaring, is precies niet op de covers. In rekening brengen is in diëlektrisch (of op het oppervlak) en strikt op een bepaalde plaats.

• Hoe is dit mogelijk? Kijk zelf maar - koppeling voor deze video 2013.

Dezelfde ervaring werd herhaald door docenten van de Novosibirsk State University:

De auteurs deden nog meer experimenten met platen en diëlektricum en toonden overtuigend aan dat de lading geconcentreerd is in het diëlektricum. Bovendien kan deze lading alleen worden verwijderd door een nieuwe condensator te maken met zijn deelname (zelfs als de leidende handen de platen zijn). Ze zijn geslaagd laad plastic op zonder deel te nemen aan de ervaring van één condensatorplaat. En toen de condensator werd gemonteerd, bewees de ontlading dit feit.

In ervaring niet bevestigd en de aanname dat de ladingen geconcentreerd zijn op het diëlektrische oppervlak (experimenteer met twee diëlektrische platen). Dit is hoe de mythes over de ladingen op de condensatorplaten worden ontkracht. Ik ben waarschijnlijk niet de enige.

Ik besloot op zoek te gaan naar antwoorden en een verklaring voor deze ervaring en dit fenomeen. Het bleek dat dit al lang bekend is en wordt beschreven door de Gauss-stelling voor elektrostatica.

Meer details zijn te vinden in de tutorial: Sivukhin D.V. Algemene cursus natuurkunde, deel 3, pagina 63. Koppeling: http://4ipho.ru/data/documents/Sivuhin_III.pdf

Maar deze informatie is bedoeld voor degenen die bijzonder handig zijn in de natuurkunde. Voor ons, gewone mensen, kan alles als volgt worden uitgelegd:

Het fenomeen kan worden verklaard door materialen genaamd electrets. Dit is een soort diëlektricum dat de eigenschap heeft van een lange tijd behoud een gepolariseerde toestand. Die. ze hebben binnen hun structuur dipolen en de dipolen kunnen zich oriënteren wanneer er een elektrisch veld op wordt aangelegd. er bestaat hetero en homocharged electrets. De eerste zijn in volume gepolariseerd, terwijl de laatste worden overgedragen door elektronen van de platen van het elektrisch geleidende materiaal.

Dus in de experimenten van onderzoekers - alleen diëlektrica die dicht bij elektretten liggen of zijn ze.

Maar ik vraag me af of dit effect zich zal manifesteren met een luchtcondensor met variabele capaciteit als je deze blaast met lucht uit de compressor. Zal het zijn lading verliezen of blijft de lading bestaan?

In theorie zal een luchtstroom de geëlektrificeerde lucht verdringen en de lading afvoeren. Dit wordt ook bevestigd door de snelle zelfontlading van de luchtcondensor. Schrijf uw mening in de commentaren.

***

Abonneren aan het kanaal, voeg het toe aan je browserbladwijzers (Ctrl + D). Er staat veel interessante informatie te wachten.