Als de vrouw werkt, laat haar dan ook op voet van gelijkheid in het gezinsbudget investeren en niet alles aan zichzelf besteden - ik denk het wel
In een normaal gezin probeert elk van de echtgenoten zijn eigen bijdrage te leveren aan het gemeenschappelijke doel. En dat geldt niet alleen voor arbeid en huishouding, maar ook voor financiën.
Ik denk dat elke geschikte persoon het met me eens zal zijn. Maar in mijn familie is alles anders, en het egoïsme van mijn vrouw is gewoon niet op schaal. Ze kreeg een baan omdat ze veel vrije tijd heeft, en ze zette me voorop: ze zal al het geld dat ze verdiende alleen aan zichzelf besteden.
Ik begrijp dat iedereen zijn eigen zakgeld moet hebben om iets voor de ziel te kunnen kopen, zonder opgave van het uitgegeven bedrag. Maar hoe kun je alles voor jezelf nemen en je geen zorgen maken over het gezinsbudget?
We leven tenslotte niet gescheiden. En ik heb maar één verklaring: ze wil gewoon op mijn kosten leven - zodat ik voor het gemeenschappelijke appartement betaal, haar te eten geef, drink, koop huishoudelijke apparaten in huis, gekleed en geschoeid, creëerden comfortabele omstandigheden voor haar, en ze zou gewoon zonder verplichtingen jegens haar leven familie.
Maar het allerbelangrijkste is dat het me nog meer irriteert - tegelijkertijd geeft ze ook aan wat ze in huis moet kopen, wat voor reparaties ze moet doen, ze verwacht wat cadeaus, want zie je, ze wil aandacht.
Ze wil dat er met haar mening en verzoeken rekening wordt gehouden bij alles wat ons leven aangaat. Maar tegelijkertijd legde ze geen cent op wat ze gebruikte.
Toen ik deze kwestie serieus ter sprake bracht, zodat ze het geld dat ze verdiende aan de gewone spaarpot zou geven, zei ze me dat een normale man genoeg zou moeten verdienen om genoeg te zijn voor het hele gezin. Maar ik ben geen Arabische sjeik om haar als in een harem te houden.
Al mijn kennissen en collega's hebben, net als gewone mensen, echtgenotes die thuiskomen van hun werk en erin slagen om te koken, ze waken over de netheid van het huis, maar geven tegelijkertijd al hun salarissen af aan de algemene begroting.
En ze huilen niet dat het moeilijk voor hen is - ze accepteren alles zoals het is. En echtgenoten zeuren niet dat ze weinig verdienen. Er zijn zelfs mensen van wie de vrouw wat meer ontvangt - en zelfs dan leven ze in harmonie.
En de mijne heeft genoeg van deze glamoureuze series op tv gezien en wil nu, zoals ze het zegt, "zich als een vrouw voelen". Zodat ze doet wat ze wil, ga naar al deze schoonheidssalons, volg de mode, verander blouses als sokken. Ja, alleen het echte leven is compleet anders!
Misschien kan iemand zo voor zijn gezin zorgen dat hij het salaris van zijn vrouw helemaal niet nodig heeft. Maar wat gebeurt er dan - degenen die dat niet kunnen, hebben gebreken?
Niet alle beroepen stellen je in staat genoeg te verdienen om het hele gezin te onderhouden. Ik denk dit: als het gezin niet genoeg geld heeft, dan is de vrouw gewoon verplicht om te gaan werken. En wees tegelijkertijd niet egoïstisch en laat alles op jezelf af, en huil niet over een zwaar leven, maar probeer gemeenschappelijke interesses te zoeken.