Syndroom van de "goede man" - waarom is het onmogelijk om zo te zijn en het is eigenlijk niet goed

Zeer goede mensen groeien op uit goede kinderen. En goede kinderen worden verkregen dankzij ouders, die dag in dag uit de kruimels inspireren over wat niet en wat niet mag, anders word je slecht, maar moet je goed zijn.

Elk "slecht" gedrag van het kind wordt streng veroordeeld en bestraft. Hij raakt zo geïntimideerd dat hij probeert zijn best te doen om strenge ouders te plezieren, die worstelen om goed te zijn.

En zo groeide de persoon op, werd volwassen, dus heel goed - hij zal zijn laatste shirt uittrekken en altijd geld lenen en op elk moment van de dag of nacht komen helpen.

Hoe gedraagt ​​een "goed mens" zich? Goed - dat wil zeggen, het hindert niemand, maakt niemand boos, bovendien behaagt het iedereen met zijn gedrag en acties. Een goed persoon is conform, comfortabel in interacties en veroorzaakt geen negatieve emoties, waardoor iedereen om hem heen de meest comfortabele modus krijgt.

Wat is er werkelijk aan de hand?

In feite gaat zo iemand vaak in tegen zijn gevoelens, behoeften en verlangens, uit angst om slecht over te komen. Er is een enorme angst in hem om zichzelf van de negatieve kant te laten zien. Hij onderdrukt op alle mogelijke manieren alle negatieve emoties in zichzelf, zoals woede, woede, minachting, depressie, prikkelbaarheid en dergelijke.

Hij is erg bang dat iemand zal zien of ontdekken dat hij zulke "vreselijke" gevoelens, emoties of een verlangen heeft om de dader kwaad te doen, wraak te nemen, iemand weg te sturen, in paniek te raken. Bang om afgewezen te worden en er geen liefde voor te hebben.

Bovendien, om voortdurend zijn ‘goedheid’ te laten gelden, begint hij voortdurend het ‘slechte’ in anderen te veroordelen en te veroordelen en kan hij geleidelijk veranderen in een gemopper.

Maar een nog groter probleem is dat hij voortdurend ziet hoe het geluk lacht naar degenen die arroganter zijn, die niet bang zijn Druk openlijk emoties uit, zelfs negatieve, die weten hoe ze tijd moeten teruggeven en sturen en zich soms zelfs gedragen "Immoreel".

Maar het is vermeldenswaard dat een "goed" persoon vaak een hypertrofisch gevoel voor moraliteit heeft, dus wat de norm zal zijn voor de meerderheid, zal schandalig zijn voor zo iemand.

Dientengevolge staat dit verlangen om constant te behagen, goedkeuring en lof te zoeken niet toe dat iemand zijn ware verlangens hoort, moedig naar zijn doelen gaat en naar zichzelf luistert, en niet naar degenen om hem heen.

Iedereen die lui is, begint zo iemand te gebruiken, en hij begrijpt dit niet of beseft het, maar kan niets doen, omdat zijn geweten het niet toestaat. Of liever gezegd, er is niet genoeg moed om verontwaardiging te tonen, nee te zeggen, anderen op hun plaats te zetten, hun grenzen te verdedigen.

Mensen met het “aardige persoon” -syndroom worden zelden succesvol en ontwikkelen vaak neurosen. Dit gebeurt tegen de achtergrond van constante interne conflicten en onderdrukte emoties.

Ze vinden het moeilijk om relaties op te bouwen, omdat ze dezelfde "goedheid" van anderen verwachten en woedend zijn dat mensen zich rustig kunnen gedragen zoals ze willen. Ze lijden onder deze hoge verwachtingen en idealisering van de wereld en kunnen depressief worden.

U kunt van het "goede man-syndroom" afkomen, zelfs in uw eentje, als u psychologie gaat studeren en verschillende oefeningen doet om uw houding en overtuigingen te "reflash".

Het belangrijkste is om te begrijpen dat er niets absoluut slecht en absoluut goed is in de wereld. En elk heeft zijn eigen concept van goed en slecht. En elke situatie op zich is neutraal en alleen wijzelf geven er op basis van onze overtuigingen een emotionele kleur aan.

Daarom kijkt iedereen heel anders naar hetzelfde, en dit is de norm.