Wanneer in plaats van een wekker - een haan, of Honderd charmes van een huis in het dorp

Vandaag gaat ons verhaal over hoe je niet gek kunt worden met schone lucht, milieuvriendelijke producten, hout in de tuin en andere geneugten van het leven in de buitenwijken.

Mijn verhaal lijkt misschien atypisch, want we hebben het over het zuiden van Moeder Rusland. In Siberië zal het anders zijn. Ik kan het echter de volgende keer delen.

Is het moeilijk om van stad naar land te gaan? Het was niet moeilijk voor mij.

Er zijn drie redenen: ik ben geboren in een dorp, ik wilde altijd al een weekend blootsvoets van de veranda naar het verse gras gaan, en ons stadje lag maar 10 kilometer verderop.

Een extra bonus werd een bijna individueel zeestrand aangeboden, waar je echter een beetje naar toe moest.

De beslissing om te verhuizen was spontaan, maar in eerste instantie bleken de omstandigheden bijna fantastisch: in je huis wonen, orde houden, een moestuin aanleggen is welkom. En er was zelfs een voorraad brandhout voor de eerste winter.

Vanaf de eerste minuut dronk ik gewoon de schone lucht van de zee in,

de volledige afwezigheid van buren van onder en van boven en een massa appels, peren, noten in hun eigen tuin.

Zelfs het feit dat ik 's morgens nu gewekt werd door een haan, voegde alleen maar een vreugdevolle euforie toe.

Ik genoot van het ritselen van de bladeren in de tuin, het inpakken van appels voor de winter, het plukken van walnoten.

En ja, ze kreeg geld van haar gehuurde appartement in de stad. Er was zo'n overeenkomst - om te leven, om te zien, als je het leuk vindt - om een ​​aankoop te doen.

Toen de eerste herfstvreugde eindigde, begon het onverwachte naar buiten te kruipen.

Het bleek dat het erg triest is in ons dorp zonder auto. Het openbaar vervoer "buiten het seizoen" had geen haast om te lopen. Hoewel dit probleem snel was opgelost, was het geld van het gehuurde appartement voldoende voor zowel een rijschool als een eenvoudige auto. Maar in het begin moest mijn kind lijden - we wilden de stadsschool niet veranderen. En wanneer vertrekt de tweede ploeg en de laatste bus naar het dorp? Bedankt, de docenten waren begripvol. We hadden vroeg kunnen laten gaan.

En toen begon de winter... En het bleek ongewoon koud te zijn voor het zuiden.

We hadden maar 2 kamers waar je de kachel kon stoken. En zelfs de keuken is een zuidelijke optie, zonder een enkele batterij. Ik moest 's nachts opstaan, houtblokken gooien zodat het kind comfortabel kon slapen. Verwarm de ketel in de gang. En zet voor elke douche de deuren wijd open zodat de warmte de douche bereikt. Maar we hadden onze eigen huissauna. Al was de spanning in de jaren voor de Olympische Spelen soms niet genoeg voor een computer.

Een paar keer was ik te laat op mijn werk, omdat het transport "opstond" van een plotselinge sneeuwval.

Maar het ijzige bos was overweldigend.

Ik kan mijn landleven eindeloos beschrijven. Wat gelukkig in het eerste voorjaar de bloeiende tuinen en de omliggende hellingen.

Ze had geen tijd om kersen te verkopen en te verdelen. Maar er waren maar vier bomen in de tuin. Net als bij een vriendin die in de zomer arriveerde, draaiden ze een ongekende oogst tomaten in vier handen. Als in een kleine landelijke winkel ontmoette ik mijn Siberische plattelandsvrouw. Wat de wandelingen hier veel warmer maakte.

Bij al deze activiteiten werden de winterkachel met brandhout en de onderbrekingen in het water, typisch voor het zuiden, vergeten. En grondwater in een van de kelders in het voorjaar. En zelfs een oneindig aantal documenten dat moest worden verwerkt. En samen met hen, het opnieuw meten van sites (wat hier zeer frequent voorkomt), het verzamelen van een waanzinnig aantal handtekeningen, de verwachting van sommige meesters en dan andere.

Dus nu kan ik best advies geven over het apparaat in een landhuis en 's ochtends genieten van nog meer haan zingen.

Hoe u van stad naar land reist. Ontroerende verhalen, met welke moeilijkheden ik te maken kreeg. Over de voor- en nadelen van het leven in de voorsteden. Ekaterina Belova heeft haar verhaal met ons gedeeld.