Een 18e-eeuws werkmolenproject: niet elke ontwerper zal zo'n bestelling aannemen!

Wat bedoelen we met de term "complexe orde"? Waarschijnlijk de implementatie van enkele niet-standaard architecturale elementen en constructies, waarvan de productie-ervaring eenvoudigweg niet beschikbaar is. Elke bouwer zal vroeg of laat met dergelijk werk te maken krijgen. Maar in dit geval beperkt niemand het gebruik van moderne technologieën en tools. En wat als de klant vraagt ​​om een ​​volledig functionerende molen uit de 18e eeuw na te bouwen met lang vergeten en gedeeltelijk verloren gegane technologieën? Dit is een echt probleem, zelfs voor ervaren ontwerpers!

Dmitry Kasyan, de uitvoerder van FORUMHOUSE Exchange, kreeg precies zo'n bevel. De klanten zochten een specialist die het project van een windmolen voor het etnografisch complex "Park of Living History" zou kunnen uitvoeren. Dmitry ging aan het werk en voltooide de taak. Welke moeilijkheden hij tijdens het proces tegenkwam - lees verder.

Over bestelling

De klant presenteerde een aantal eisen die het nog moeilijker maakten, en dus geen gemakkelijke taak.

1. Observatie toren. De molen wordt het hoogste punt in het etnografische complex in aanbouw, dus het moet worden omgebouwd tot een versie van een uitkijktoren.
2. Museum. De faciliteit zal ook een levende tentoonstelling zijn met rondleidingen door de molens en interne mechanismen. Er is voldoende vloeroppervlak en ruimte nodig om de engineering van de molen te demonstreren voor groepen tot 25 personen.
3. Visitekaartje. Het gebouw zal het kenmerk zijn van het hele project, het meest spectaculaire en belangrijke object, dus het is belangrijk om het esthetisch aantrekkelijk en effectief te maken.
4. Functionaliteit. De technische vulling van de molen moet zowel interessant als functioneel zijn. Het is raadzaam om een ​​complex ontwerp te reproduceren, zoals dat in Nederland wordt gepresenteerd.
5. Praktisch. De wind op de parklocatie is erg sterk, dus speciale aandacht moet worden besteed aan windbelastingen op de toren en wieken. Het mechanisme moet slijtvast zijn.

Afstandswerk. Het budget is 50.000-100.000 roebel.

Nou, wat vind je van de inleidende?

Kort over de kunstenaar

Dmitry is natuurlijk geen onbekende in dit bedrijf. Hij is een professionele constructieontwerper die gespecialiseerd is in houten constructies. Werkt met frametechnologie, slokpanelen, balken. Hij studeerde bij buitenlandse specialisten, is bekend met de primaire bronnen van deze technologieën. Naast design neemt hij deel aan projectexpertise.

Maar zelfs met zo'n trackrecord en minimale concurrentie voor deze bestelling, was Dmitry het er niet mee eens om onmiddellijk te werken. Het was nodig om informatiebronnen te vinden om van af te stoten.

Moeilijkheden

In dit geval is de naam "molen" verre van wat hij is. Het object is in feite een gebouw met onder het dak een museum en een werkende molen die echt meel produceert!

Als het object slechts een molen was, zou het opnieuw kunnen worden gemaakt met behulp van een van de weinige oude tekeningen. Maar als ze er ook een museum van maken, wordt de taak drie keer zo ingewikkeld, aangezien er geen analogen zijn en nergens te gluren. En ook in het project was het nodig om zoveel mogelijk na te denken over de veiligheid van bezoekers van de faciliteit - om hen te distantiëren van de mechanismen.

Taken die moesten worden opgelost

• Ten eerste is het onmogelijk om iemand bij de draaiende assen en tandwielen te laten komen - in geval van contact met deze onderdelen kan de bezoeker gewond raken en behoorlijk ernstig.
• Ten tweede moet je een excursieroute voorzien zodat toeristen alles tegelijkertijd kunnen zien molen niveaus, bezoek het observatiedek en bemoei je niet met de productie werkwijze. Ook moest er rekening gehouden worden met het gewicht van een groep van zeker vijftien mensen die ronddwalen over de verdiepingen. Feit is dat de hoofdas van het plafond naar de vloer van de molen loopt, deze mag niet scheef staan.
• Ten derde moest de ontwerper dringend de vaardigheden van een werktuigbouwkundig ingenieur verwerven. Klassieke constructie omvat de constructie van statische objecten. De molen is niet bepaald een gebouw, in klassieke zin, maar een enorm mechanisme. Het is als een koekoeksklok - het ziet eruit als een vogelhuisje, maar het is verre van een vogelhuisje.
• Ten vierde moest de ontwerper rekening houden met mogelijke moeilijkheden tijdens de bouw. Het is noodzakelijk om te bepalen dat alle bouwmaterialen op het grondgebied van ons land kunnen worden gekocht. Dat wil zeggen, om te voorkomen dat er een aparte infrastructuur wordt gecreëerd om in de toekomst eenvoudigweg één molen te bouwen en te onderhouden. We zijn bijvoorbeeld beperkt tot hout, waarvan de maximale lengte 6 meter is. Het is noodzakelijk om op deze normen voort te bouwen - u hoeft geen toevlucht te nemen tot speciale bestellingen of apparatuur aan te schaffen die een straal van 9 meter of meer kan produceren.
• Ten vijfde was het nodig om vergeten technologieën onder de knie te krijgen, namelijk om oude lagers en tandwielen te reproduceren, die voornamelijk uit hout bestonden. Wat is alleen het zwenkmechanisme waarop de bovenbouw met wieken draait! Het is gebaseerd op een gigantisch houten lager met een diameter van meer dan twee meter.

• Ten zesde moet een goede ontwerper het idee optimaliseren. Het is niet triviaal om het mechanisme en de technische oplossingen te kopiëren, maar het aan te passen aan de moderne realiteit. Feit is dat mensen vroeger geen volledige kennis hadden van materialen en hun eigenschappen. In de meeste projecten uit het verleden werden overtollige oplossingen gelegd: als de schacht, dan een meter dik; de muur is zo'n stevig blok. De moderne ontwerper weet hoe hij moet tellen en moet onnodige verspilling van materiaal vermijden. In dit geval zijn de technologieën oud, maar onderworpen aan nauwkeurige berekeningen en computerverwerking.

Mijn hoofd tolt hieruit!

Wat extra onder de knie moest worden om één bestelling te voltooien

Het werk aan het project duurde twee maanden en het leeuwendeel werd besteed aan het vinden van informatie. Dmitry stortte zich op internet en ging op zoek naar alles dat op de een of andere manier met dit onderwerp te maken heeft. Eerst kwam ik een Russisch boek tegen dat in 1852 werd gepubliceerd en waarin de werking van het freesmechanisme werd beschreven. Dat is: hoe een windmolen in het algemeen werkt; hoe de messen werken (helling, materiaal); met welke snelheid de assen draaien; hoe rotatie wordt overgedragen via tandwielen (overbrengingsverhouding); hoe de mechanismen zijn afgestemd, afhankelijk van de kracht van de wind. Dit boek diende als basis, maar geen oplossing.

Vervolgens kwam een ​​nauwgezette studie van allerlei archieven, waar u de nodige informatie kunt vinden. Maar er zijn weinig Russisch-talige bronnen, dus oude documenten moesten worden vertaald uit de archieven van Denemarken, Nederland, Duitsland. Van daaruit kwam de basiskennis van de constructie van houten tandwielen en lagers. En dit is een heel ongebruikelijke taak. Stel je voor: je moet een houten wiel bouwen; bereken en maak het vereiste aantal gaten; maak tanden van hard hout en plant ze daar veilig. Dit kan een volwaardige historische reconstructie worden genoemd.

Maar dat is niet alles: hout is een levend materiaal, wat betekent dat het in grootte kan veranderen door overmatig vocht of droge lucht. En dit moet ook worden voorzien. De tanden van de tandwielen mogen niet uitdrogen en uitvliegen - er zijn geen elektronische volgsystemen in dit mechanisme en in geval van nood kan het hele systeem in één keer "vliegen".

Als een aparte discipline bestudeerde Dmitry het onderhoud van dergelijke apparaten. Dit is het belangrijkste ontwerppunt! In Europa zijn er bijvoorbeeld werkende molens (geen musea) die 200-250 jaar geleden werden gebouwd. Het geheim van hun veiligheid schuilt dus in de houtsoort die wordt gebruikt in de bewegende delen en de methoden om ervoor te zorgen. Weggaan betekent smering, die overigens 200 jaar geleden met teer werd geproduceerd. De levensduur van afzonderlijke onderdelen is afhankelijk van een combinatie van deze factoren.

Ik moest ook aerodynamica studeren, namelijk om de oppervlakte van het windmolenblad en zijn helling te berekenen. Hier hebben de beperking van de lengte van het beschikbare hout (6 meter), evenals de klimatologische omstandigheden in het gebied - de frequentie en kracht van de wind, hun richting hun sporen nagelaten. Al deze factoren vormden de basis van het idee.

Geleidelijk aan werd een beeld van het toekomstige object gevormd en begon de uitvoering van het project. Binnen een paar dagen verschenen de eerste schetsen en het hoofdidee. Verder migreerde dit alles naar een complex maar vertrouwd ontwerpprogramma. Alleen het technische werk bleef over, dat met succes werd afgerond. De klanten hebben het project goedgekeurd en volgend jaar wordt er gestart met de bouw.

Conclusie

Het werk lijkt alleen moeilijk vanwege het gebrek aan informatie en het onvermogen om ermee te werken. Het gezegde gaat goed: "Angst heeft grote ogen." Dmitry is niet bang voor moeilijkheden, omdat hij weet dat als het 300 jaar geleden werd gebouwd, het nu zonder problemen kan. Het belangrijkste is om een ​​bron te vinden, een idee te genereren, en automatisering en moderne kennis zullen helpen bij de uitvoering van elk project. De prijs van professionaliteit is een berg aan geschepte informatie. Als je hier niet bang voor bent, is succes gegarandeerd!

Heb je een moeilijke en onbekende baan aangenomen? Schrijf in de comments!

Vrienden, er zijn al meer dan 49 duizend van ons! Abonneer je op het kanaal, deel de publicatie - wij zijn aan het werken, zodat u nuttige en relevante informatie ontvangt!

Lees ook:

• Hoeveel geld zal huishoudelijk laswerk "eten" als je een pak elektroden verbrandt: we tellen watt en zetten ze om in roebels.
• Gooi geen oude handdoeken en vloerkleden weg! We zullen je vertellen hoe je er chique bloempotten en bloembedden van maakt.

Bekijk de video - The Hermit House: een overzicht van een filosofisch project om zichzelf te vinden.