Dit is wat deze interessante plant in mijn tuin groeit - Syrische cottonwood
Ik kocht deze zeer Syrische watten en gaf heel behoorlijk geld. Maar niet omdat ik bezweek voor overreding, maar besloot gewoon om deze plant zelf te kweken, waarvan ik interessante dingen wist, maar die ik nooit met eigen ogen zag.
De watten worden behoorlijk hoog - tot 2 meter. En aangezien zijn bladeren lijken op de bladeren van de elastica ficus (dit is die van grootmoeder), wordt het ook wel de tuinficus genoemd. Dit betekent dat een decoratieve plant al goed is.
De wilg groeit alleen snel en kan een vrij grote ruimte innemen, dus het is beter om hem niet op een bloembed te planten.
Deze plant heeft veel voordelen, maar die welke in anderen tot uiting komen in grotere mate. Oordeel echter zelf.
Aan het einde van de 19e eeuw werd rubber in de wol gevonden. Het was de vreugde van zo'n ontdekking - jouw rubber in de gematigde zone! Ze probeerden zelfs de productie tot stand te brengen, maar er waren veel kosten, maar niet genoeg rubber. De vatnik kon de concurrentie met Hevea niet uitstaan.
En toen vonden ze olie in de zaden - goed, van hoge kwaliteit, de zeep ervan bleek een product van hoge kwaliteit te zijn. In gewone zonnebloemolie zit echter 5 keer meer.
En toen hield de watten het niet uit... Gewatteerde zaden met het fijnste dons, zachter dan katoen.
We dachten dat we konden draaien. En wat? Je raadt het goed: het garen werkte niet, deze pluisjes waren te broos - waar geeft hij om katoen! Maar dit dunste pluisje heeft nog steeds een waardigheid - het wordt niet nat.
En tijdens de Eerste Wereldoorlog begonnen ze reddingsvesten te vullen. Maar zelfs hier, zoals ze zeggen, duurde de muziek niet lang. De dikke seiba (een familielid van de baobab) heeft meer pluisjes.
Kortom, deze plant werd verlaten als hopeloos, hoewel hij aanvankelijk veelbelovend was.
In het wild, of liever gezegd, in de officiële status van onkruid, groeit watten nu in Oekraïne, er is er veel van in de Kaukasus - daar is het warm en comfortabel. En ze probeerden hem uit de tuinen te verdrijven, maar toen sneed zijn talent weer door. Waar, zoals altijd, met een vangst.
Viesroze, maar grote en geurige bloemen van het vlies zijn erg populair bij de bijen, omdat ze in ieder geval met nectar worden gevuld. Toegegeven, vanwege de speciale structuur van de bloem komen hardwerkende insecten erin vast te zitten en sterven ze. Imkers werden dus gekweld door twijfels: is deze plant schadelijk of niet? Aan de ene kant sterven bijen, aan de andere kant is er veel nectar. Iemand plukte het vlies bij de wortel, terwijl anderen zich juist vermenigvuldigden.
Een wetenschapper was niet te lui en berekende dat hoewel er veel bijen sterven, slechts een derde van hen jonge bijen zijn - arbeiders. Het is dus niet zo'n groot verlies per cirkel, maar de honingopbrengst is erg goed.
De bron van de foto's die in het artikel worden gebruikt, zijn Yandex-afbeeldingen