Hoe particuliere Duitse huizen verschillen van de onze

Wanneer je naar het zuidwesten van Duitsland reist, let je onwillekeurig op de overvloed aan laagbouw. Blijkbaar hebben gewone Duitsers, in tegenstelling tot wat statistici beweren, geen haast om naar stadsappartementen te verhuizen, maar wonen ze liever in aparte herenhuizen.

Europa is bescheiden en bescheiden

Een gemiddeld huis is een structuur van één of twee verdiepingen met een zolder. Het is verbazingwekkend: het land is rijk en de gebouwen zijn eenvoudig. Er zijn hier geen torentjes, denticles of torenspitsen te vinden. Achter de huizen, achter de gebruikelijke hekken van een vervaagde houten schutting, staan ​​onopvallende kasschuren.

Op het eerste gezicht lijkt het misschien dat hier geen architecten zijn en dat de lokale dorpen zelf gebouwd zijn. Maar dit is een misleidende indruk.

In een bergachtig land is land duur. Dit is waarschijnlijk de reden waarom praktische Duitsers huizen bouwen in natuurlijke ongemakken - in balken, ravijnen en geulen. Je hoeft maar een paar stappen van het trottoir naar de zijkant te nemen en je bevindt je aan de rand van stromende rivieren met watervallen.

Dan realiseer je je ineens: lokale architecten houden zich niet bezig met vignetten op de gevels, maar met landschapsarchitectuur.

Hier is veel ruimte voor ontwerpers: de nazaten van burgers zijn immers gewend om comfortabel te leven. Dit betekent dat stadsplanners meer moeten doen dan alleen paden langs de weg vertrappen. Bruggen, trappen, waterleidingen, keermuren moeten worden gebouwd. Reizend door laagbouw Duitsland, sta je versteld van het comfort dat in de steden wordt gecreëerd. In een landelijke nederzetting zijn rotondes en goed uitgeruste parkeerplaatsen te vinden.

Comfort in het Duits is functionele eenvoud

De woningen aan de binnenkant zijn even eenvoudig als aan de buitenkant. De interieurs zijn onderworpen aan hetzelfde doel:

• boekenplanken - geen franje;
• raamkozijnen zijn massief en ruw op een rustieke manier;
• maar de meubels - stoelen, fauteuils, tafels - zijn elegant, licht en praktisch.

Laten we bijvoorbeeld het huis van een Duitse ontwerpingenieur bestuderen.

Het gebouw ligt aan de rand van een ravijn, maar de ontwerpers hebben van dit nadeel een uniek voordeel gemaakt. Het hoogtepunt van het project is de kelder. De wand van de kelder die naar de helling is gericht, is bijna volledig van glas. Het gebied achter de muur is opgeruimd en gepland, zodat de geul is veranderd in een gemeubileerd terras. En het pand van de ondergrondse verdieping zag er niet uit als een verlaten schuur, maar als een gezellige hal.

Er is voldoende ruimte om drie functionele gebieden uit te rusten:

- een speelkamer met ballen op een zacht tapijt en grote kussenmatten;

- een sportveld met een Zweedse muur;

- een muzikale woonkamer met een vleugelpiano (de gastvrouw van het huis speelt graag muziek).

Binnenmuren ontbreken niet alleen in de kelder maar ook op de begane grond. Alleen de inkomhal is gescheiden door een stevige wand. De drie functionele gebieden - de keuken, de kleine eetkamer en de grote woonkamer - zijn echter visueel verschillend. De slaapkamers zijn boven op de zolder verborgen.

Het blijkt dat een gewoon Duits huis erg lijkt op een gewone Russische hut met een kamer. Maar hoe groot zijn de verschillen tussen deze woningen!

Het bezoeken van westerse buren heeft een vreemde indruk op me gemaakt. Het is moeilijk om het gevoel van je af te schudden dat rijkdom en welvaart gewoon gezond verstand en alledaags werk zijn. De natuurlijke overvloed die bij de geboorte wordt ontvangen, wordt door een persoon vaak gezien als een mest op zijn hoofd - als een last die moeilijk te verwijderen is. En wat denk jij?