Waarom aluminium voorheen meer werd gewaardeerd dan goud en hoe de ontdekking van Hall-Heroult het devalueerde

Hallo lieve gasten en abonnees van mijn kanaal.

Vandaag wil ik met je praten over de geschiedenis van de ontdekking van aluminium en je vertellen waarom eerder aluminium werd veel meer gewaardeerd dan goud, en hoe een onafhankelijke ontdekking door twee wetenschappers letterlijk devalueerde metaal.

Dus laten we beginnen.

Hoe aluminium werd ontdekt

Wist je dat je in de 19e eeuw, als je een aluminium accessoire had, gewoon een rijke man was? En in die tijd was aluminium veel meer waard dan goud.

Het hele punt bleek te zijn dat het metaal in zijn pure vorm gewoonweg afwezig is in de natuur, hoewel het in de vorm van chemische verbindingen voor minstens 8% in de aardkorst zit.

Vroeger werden dubbele aluminiumzouten (ook wel aluin genoemd) actief gebruikt om een ​​verscheidenheid aan problemen op te lossen. De aanwezigheid van het driewaardige metaal in de zouten maakte het gebruik van aluin mogelijk, bijvoorbeeld als antiseptica van die tijd, in desintegratiemiddelen en zelfs in scheerlotions.

Bovendien werd kaliumaluin actief gebruikt in de geneeskunde om bloedingen te stoppen. Het volgende historische feit is ook redelijk bekend:

De Romeinse bevelhebber Archelaus gaf tijdens de periode van actieve vijandelijkheden met de Perzische troepen het bevel zijn houten verdedigingsstructuren met aluin in te smeren.

Dankzij deze truc werd geen enkel houten fort door brand beschadigd.

Zoals u kunt zien, is er nog steeds geen woord over puur aluminium. Over hem werd pas in 1807 bekend dankzij de Engelsman Sir Gemfli Davy. Hij was het die beweerde dat aluin naast zouten ook metaal bevat.

De naam Aluminium werd niet voor niets aan het mysterieuze metaal gegeven, want in vertaling uit het Latijn wordt "Alum" vertaald als "aluin".

Hoe het eerste metaal werd verkregen

Het echt eerste echte resultaat in de productie van aluminium als metaal werd pas in 1825 bereikt, toen een Deen van oorsprong was Hans Christian Oersted verhit in zijn persoonlijk laboratorium watervrij aluminiumchloride met kaliumamalgaam en verkrijgt, na verwijdering van het kwik, uiteindelijk aluminium.

Hoewel het resulterende metaal zwaar vervuild was met onzuiverheden en er te weinig van was, was dit voldoende om Davy's theoretische conclusie te bevestigen.

Dit experiment wordt erkend als het eerste in de geschiedenis, waardoor het mogelijk was puur aluminium te verkrijgen, en Oersted noemde het resulterende metaal "Aluminium" ter ere van Humphrey Davy.

Na twee jaar van actieve experimenten heeft de Duitse F. Wöhler wist het productieproces van aluminium te verbeteren. Wöhler verkreeg aluminium in de vorm van korrels door aluminiumchloride te verhitten met kalium.

In 1854 werd het proces om aluminium te verkrijgen aanzienlijk vereenvoudigd dankzij de inspanningen van de Franse wetenschapper Henri Saint-Clair Deville. Hij gebruikte metallisch natrium om aluminium te verdringen van dubbel natriumchloride en aluminium.

Zo was het mogelijk om in één experiment meerdere kilo's aluminium tegelijk te verkrijgen. Al in 1856 verkreeg dezelfde wetenschapper aluminium door elektrolyse van een gesmolten natriumchloride van aluminium.

Aanvankelijk werd aluminium gezien als een decoratief materiaal voor sieraden. Dit wordt bewezen door een historisch feit als de tentoonstelling van 12 aluminium blokken, die in 1855 persoonlijk door Napoleon III werd georganiseerd.

Er zijn ook pogingen gedaan om lichtmetaal als pantser te gebruiken. Maar de experimenten mislukten en in opdracht van keizer Napoleon III werd al het beschikbare aluminium verwerkt tot bestek.

Aluminium is duurder dan goud en loopt sterk achteruit

Zulk bestek kon alleen in bezit zijn van koninklijke personen, want de rest van de gasten van het hof kregen de gebruikelijke schalen van goud en zilver.

Dit ging door tot 1886. In dit jaar werd een methode ontdekt om op industriële schaal aluminium te produceren door middel van elektrolyse.

Deze baanbrekende ontdekking werd gedaan door twee wetenschappers tegelijk: de Fransman Paul-Louis-Toussaint en de Amerikaan Charles Martin Hall, en absoluut onafhankelijk van elkaar.

De methode om aluminium te verkrijgen draagt ​​nog steeds een naam - het Hall-Heroult-proces - het proces van het oplossen van oxide aluminium in een cryolietsmelt met verdere elektrolyse door het gebruik van cokes en grafietanode elektroden.

Zo werd in de 20e eeuw op gigantische schaal aluminium verkregen.

Zo daalde de prijs van aluminium in slechts een dag vijf keer. En als in 1852 1200 Amerikaanse dollars werden gegeven voor één kilo, dan werd al aan het begin van de 20e eeuw minder dan één Amerikaanse dollar gegeven voor dezelfde kilo metaal.

Het op deze manier verkregen aluminium was in veel opzichten goed, behalve vanwege de sterkte. Maar ook dit probleem werd in 1903 opgelost door de Duitse wetenschapper Alfred William.

Tijdens experimenten ontdekte hij dat als 4% koper werd toegevoegd aan een aluminiumlegering en scherp afgekoeld tot 500 graden Celsius, en dan bewaar het werkstuk 5 dagen op kamertemperatuur, dan wordt het metaal veel harder en sterker met behoud van het origineel flexibiliteit.

In industriële volumes werd in 1911 in de stad Duren verbeterd aluminium verkregen. Ter ere hiervan kreeg de legering de naam "duraluminium".

Hier is een korte geschiedenis van aluminium. Als je het artikel leuk vond, beoordeel het dan op vind-ik-leuks en plaats het opnieuw. Bedankt voor het lezen tot het einde.