Waarom heb ik een elektrische schroevendraaier gekocht die werkt op 220 volt

Eerder (begin deze eeuw) was ik neerbuigend op schroevendraaiers. Ik redeneerde zoiets als: “Ik hoef niet veel schroeven in een jaar te draaien. Ik kan het aan met een schroevendraaier, en een elektrische boormachine helpt bij het extreme. " Maar nu zijn er andere tijden gekomen met nieuwe bouwmaterialen en moderne technologieën voor woningrenovatie, waarvoor massaal bevestigingsmiddelen met externe schroefdraad nodig zijn.

Ze begonnen de term 'schroef' te vergeten (deze wordt alleen gebruikt door vertegenwoordigers van de oudere generatie), en ze kwamen met allerlei namen (bevestigend, houthoen), of aangepast onder één definitie, "zelftappende schroef", zonder na te denken waarom deze niet-boor in de volksmond wordt genoemd schroevendraaier. Hoewel de meeste fabrikanten dit elektrische gereedschap een boormachine noemen.

Wat mij ertoe bracht een schroevendraaier te kopen

Ik had al een elektrische boormachine. Ik heb geprobeerd de schroeven ermee in het eiken deurkozijn te schroeven. Het resultaat was rampzalig. De boor scheurde de koppen van de zelftappende schroeven af. Bovendien is het tweehandig en zwaar, dus het was buitengewoon lastig om te werken. Ik deelde met een vriend mijn indrukken van de lage sterkte van zelftappende schroeven, maar hij antwoordde dat het in het gereedschap zat. Om de schroeven vast te draaien is een schroevendraaier nodig. Ik was een beetje sceptisch over zijn woorden. Maar na een tijdje moest ik oefenen met de accuschroevendraaier.

Ik was erg verrast door het gemak om ermee te werken:

1. Snelspanboorkop.

2. Balanceren.

3. Kleine gereedschapsmassa.

4. Kleine lengteafmetingen van de schroevendraaier.

5. Geen verbinding met het stopcontact tijdens het gebruik, waardoor het bereik tot oneindig en gemak werd vergroot.

6. Efficiëntie tijdens een stroomstoring.

Er was echter één nuance die me in lange gedachten dompelde. Dit is de onmogelijkheid om met een lege batterij te werken. Echt niet. Het was nodig om twee batterijen te hebben die zouden werken en een voor een zouden opladen.

Welke ik koos, mobiliteit of consistentie

Omdat ik een conservatief persoon ben, heb ik besloten om een ​​schroevendraaier op netstroom te kopen. Dit was mijn enige vereiste. Twee batterijen zijn duur, en één kan stoppen met werken. Daarom kocht ik het allereerste netwerk, aangeboden door een handelaar op de markt, "Vityaz MZEP DE-500".

Ik was erg blij met de aankoop:

1. De schroevendraaier leek comfortabel en gebalanceerd (net een klein beetje naar voren).

2. Snelspanboorkop.

3. Boormodus mogelijkheid.

4. Verstelling van de ratelkracht.

5. Knop gehoorzaamheid.

6. De achteruithendel bevindt zich naast de startknop.

7. Lange kabel (bijna 2 meter).

8. Normaal vermogen is 500 watt.

9. Het toerentalbereik is van 0 tot 750.

10. Laag gewicht - 2,2 kg.

11. Klembereik bekken - van 0 tot 10 mm.

Later realiseerde ik me echter dat mijn "Vityaz" niet zo ideaal was. Het bleek dat:

1. Accuschroevendraaiers zijn meer in balans doordat het zwaartepunt naar beneden is verschoven dankzij de batterij die aan de onderkant van het handvat is bevestigd.

2. Het blijkt dat schroevendraaiers ook metalen versnellingsbakbehuizingen kunnen hebben, waar ik een aanhanger van ben.

Na een paar jaar thuisgebruik brak de draad op de tegenschroef waarmee de klauwplaat aan de spil was bevestigd. Het was niet mogelijk om een ​​langere bout met linkse schroefdraad te vinden, dus moesten we het beschadigde element op Secundu lijm zetten.

En toch was ik niet teleurgesteld over de aanschaf van de Vityaz MZEP DE-500 schroevendraaier.

In de kit ervoor kocht ik bits van verschillende lengtes en configuraties (zeshoekig intern en extern, vijfvlakkig, plat, kruisvormig, etc.), flexibele as en hoekbevestigingen om onder een hoek te schroeven.

Het enige dat ik niet te veel gebruik, is boren. Ik maak gaten met een schroevendraaier alleen in keramiek en een kleine diameter in hout. Ik geloof dat boren een schroevendraaier erg verslijt.