Waar zijn de meesters verdwenen? Werkelijk probleem
Ik kom deze vraag steeds vaker tegen, ik besloot het uit te zoeken en mijn mening te geven. Ik moet meteen zeggen dat ik zal argumenteren op basis van mijn ervaring met werken in dunbevolkte gebieden, en niet in steden met meer dan een miljoen inwoners.
Crisissen en laagseizoen
Iedereen weet dat het beroep van bouwer-reparateur goed betaald wordt, brood is niet gemakkelijk, maar waar je heen moet, je moet ergens van leven. Je komt in het beroep, je doet ervaring op, maar hier knal - een crisis, de mensen hebben geen tijd voor reparaties, zal wachten, behalve in dringende gevallen voor sanitair en elektriciteit. En het begint mouseing - het vangen van kleine bestellingengebeurt hetzelfde in het laagseizoen, klanten wachten op de warmte om aan het werk te gaan. Maar al die tijd de meester moet iets eten om het gezin te voeden, en degenen die officieel werken, moeten nog steeds belasting betalen. Ik herinner me dat ik in dergelijke gevallen al het ontmantelde metaal rekruteerde, en in de winter overhandigde ik het, dus ik leefde.
En de man denkt, nou ja, hij, en gaat op zoek naar een vaste baan, waar het salaris stabiel is, zij het laag. Natuurlijk gaan crises en buiten het seizoen voorbij, mensen gaan bellen, maar door constant te werken heb je al veel vrije tijd. Nogmaals, bouw, hard werken, en niemand wordt jonger met de jaren.
heilige plek
Het is duidelijk dat de lege nissen zullen niet leeg zijn, en nieuwe meesters haasten zich daarheendie ervaring zullen opdoen op bestellingen en professioneel kunnen groeien. Er is geen andere weg! Overigens ontmoette ik onder de vakmensen zeer zelden mensen met een gespecialiseerde bouwopleiding. Er zijn natuurlijk eersteklas professionals, wier wachtrijen jaren kunnen duren.
Conclusie: Het blijkt als de volgende crisis voorbij is, zullen veel van de meesters al een andere baan hebbenen klanten zullen op zoek moeten gaan naar nieuwe. Dat zijn de kosten van het kapitalisme.
Abonneren, deel, like, binnenkort een nieuw verhaal!