Duitsland: kleine steden, kleine huizen, een stuk land en strenge regels

Duitsland is een van de meest geavanceerde, beschaafde landen. En het gezagsgetrouwe en gereglementeerde gedrag van zijn burgers is over de hele wereld al gewoon een gesprek van de stad geworden. En dit komt in absoluut alles tot uiting - zowel in het zakenleven als in het dagelijks leven. En zelfs bij de inrichting en inrichting van een persoonlijke woning.

De huizen van provinciaal Duitsland zijn net zo schattig als de lokale steden zelf. Heel netjes, heel goed onderhouden. Elk is individueel en tegelijkertijd lijkt elk op een of andere manier subtiel op zijn buurman. Waarschijnlijk vanwege zijn netheid, netheid en geometrisch georganiseerde binnenplaats.

Elk huis heeft een klein en zelfs een heel klein stukje land - ongeveer honderd vierkante meter. Daarop bevindt zich het huis zelf, dat het grootste deel van de ruimte inneemt. Dat wil zeggen, voor het arrangement blijft er slechts een klein kledingstuk over, en het lijkt erop dat er niets op kan worden gemaakt. Maar netjes, berekenende Duitsers slagen erin.

Bijna elk perceel heeft een gazon of struiken in geometrische stijl. Soms kun je een kinderfiets of scooter vinden. Maar er zijn geen onnodige dingen - kinderspeelgoed, bezems, schoppen of emmers, die gemakkelijk te vinden zijn op de veranda van onze huizen in de provincies - op de binnenplaatsen van Duitsland. Alles is schoon, netjes en steriel schoon.

Sommige Duitsers bedekken hun erf liever met asfalt en parkeren daar hun auto. Maar zo'n minderheid. De meeste bewoners geven nog steeds de voorkeur aan landschapsarchitectuur.

Geen enkel huis heeft hekken. Vooral hekken in de bij ons bekende rustieke stijl - hoog, hoger dan een persoon en gemaakt van massief golfkarton, platen of steen.

Het ontbreken van hekken is geen vrijwillige beslissing van Duitse burgers. Dit is een echt wettelijk verbod op hoge hekken. De politie, brandweerlieden en andere sociale diensten moeten zeker weten dat alles in orde is met de inwoners van de stad en dat er gratis en onbeperkt toegang tot hen is.

Duitsers leven op de voet. Hun nette, goed onderhouden huizen staan ​​heel dicht bij elkaar. Naleving van wet- en regelgeving is daarom een ​​belangrijke levensnorm. En je kunt nergens heen. Bij een dergelijke krapte is het enige dat overblijft, alle wetten na te leven en rekening te houden met de belangen van de buren, anders zijn conflicten onvermijdelijk.

Duitse burgers zijn altijd beleefd en gastvrij voor elkaar. En tegelijkertijd observeren ze duidelijk de grens, die niet mag worden overschreden. Niemand zal zijn auto ooit bij iemand anders thuis laten staan. Geen enkel kind zal zijn fiets achterlaten bij de buren. Als je moet praten of gewoon hallo wilt zeggen, dan staat elke bewoner op de veranda van zijn huis, zonder naar de aangrenzende site te gaan.

Het lijkt mij dat al deze momenten zo onbewust in het bloed en vlees zijn gekomen dat de stadsmensen er zelf niets meer van merken. Maar voor ons met onze brede ziel lijkt het zo vreemd, zo ongewoon en zelfs grappig!

Eerlijk gezegd ben ik zelf ook raar om naar dit alles te kijken. Maar aan de andere kant lijkt het mij dat als we ons meer gereguleerd zouden gedragen, er veel minder conflicten tussen mensen zouden zijn. Maar ik weet niet of we zo beschaafd, opgeleid en onberispelijk gemaakt kunnen worden als we de kleinste en soms belachelijke wetten naleven zonder een strikt systeem van boetes en straffen. Wat vind je hiervan?

Lees ook:

Hoe een goede instelling van een eenvoudige hoogbouw een aantrekkelijk huis kan maken