Waarom tv-belasting in Israël financiële instabiliteit kan veroorzaken in Israël
Israël is een land waar je veel verbazingwekkende en ongewone dingen kunt vinden. Hier schrijven ze van rechts naar links en begint de werkweek op zondag. Een van de onbegrijpelijke verschijnselen voor de gasten van het land is de belasting op televisie ("agrat-televisie"). Bovendien wordt de verplichte vergoeding in principe niet opgelegd aan het televisiekijken, maar aan het apparaat zelf.
Bijna 90% van de Israëli's betaalt jaarlijks 379 sjekel (ongeveer $ 100) aan de staatsomroeprekening. Het is onmogelijk om aan betaling te ontkomen - de staat verplicht binnen 30 dagen om speciale overheidsinstanties op de hoogte te stellen van de aankoop van een tv voor persoonlijk gebruik.
Verkopers van huishoudelijke apparaten sturen ook een melding naar de relevante structuren over de aankoop van een tv door een burger. De belasting wordt geïnd van één tv, andere apparaten in het appartement worden niet meegeteld voor belasting.
Fiscale geschiedenis
De televisiebelasting verscheen voor het eerst in 1967 in Israël. Geld inzamelen bij de bevolking werd noodzakelijk om de staatsomroep te ondersteunen. Met deze fondsen heeft de omroep haar activiteiten uitgevoerd. Omdat aan het begin van het televisietijdperk niet iedereen apparaten kon hebben om video-uitzendingen te ontvangen, steunde de staat de staatstelevisie uit de begroting van het land. Toen de distributie van televisies wijdverbreid raakte, weigerden de autoriteiten het staatstelevisiebedrijf te subsidiëren.
Er zijn belastingvoordelen voor bepaalde categorieën burgers. Dus, gehandicapte veteranen, gepensioneerden zijn vrijgesteld van het betalen van de vergoeding.
Tegenwoordig is de tv-belasting formeel afgeschaft, maar in elk appartement komen betalingsachterstanden binnen voor dit soort verplichte betalingen. Veel Israëli's hebben in het verleden de televisies opgegeven en kijken naar programma's en films van computers via internet. Maar tegelijkertijd vergaten ze de staat op de hoogte te stellen van hun beslissing. Door de jaren van niet-betaling zijn de schulden, boetes en boetes toegenomen, en nu worden ongeveer 170 duizend burgers beschouwd als kwaadwillende wanbetalers.
Dit feit bemoeilijkt het leven van mensen aanzienlijk, aangezien het een belemmering vormt voor aankopen op krediet, wat heel gebruikelijk is in niet-GOS-landen.
p.s.:Abonnerenper kanaalMijn huis- al het belangrijkste, nuttige en interessante moet nog komen!Hier kan iedereen zijn ervaring delen in het bouwen, repareren en regelen van woningen, een buitenwijk, foto's sturen, ons vertellen over uw zomerhuisje, huis, appartement.
Lees ook: