Twee kerstwaarzeggerijen die voor mij zijn uitgekomen

De mogelijkheid, zij het voorwaardelijk en illusoir, om in hun toekomst te kijken, heeft altijd mensen aangetrokken. Zelfs de traditionele afkeuring van spelletjes met de andere wereld hield meisjes noch een eeuw geleden noch vandaag tegen. En het belangrijkste is de tijd waarin iedereen veel interessante dingen over zichzelf en hun bestemming "kan" leren - natuurlijk de kersttijd.

De nieuwsgierigheid ging ook niet aan mij voorbij. Over het algemeen ben ik sceptisch over dergelijke dingen, dus ik probeerde meer te raden "in mijn jeugd" voor de lol en een soort spanning. Maar er waren twee gevallen waarvan ik niet weet hoe ik ze moet uitleggen.

Ik ontken niet dat het toeval zou kunnen zijn of de wens om het wensdenken te laten varen. Ik denk dat psychologen een verklaring zouden vinden. Maar ik zal je gewoon vertellen hoe het was.

Een incident deed zich voor toen ik iets meer dan 20 jaar oud was. Mijn vriend en ik besloten om onschuldig waarzeggerij te doen - was druipen. donkere kamer, brandende en knapperende kaarsen, alles. De sfeer is nog steeds.

Degene die het heeft geprobeerd, weet dat het erg moeilijk is om ondubbelzinnige contouren te zien in de resulterende massa, zodat je kunt bedenken wat je wilt. Dus mijn vriend kreeg een mysterieus silhouet, gewoon een onduidelijke knobbel. Lena was een beetje geïrriteerd dat ze vandaag haar toekomst niet zal kunnen zien.

Toen was het mijn beurt.

Maar mijn wasschildering was duidelijk - het bleek een echt kerkkruis te zijn. Ik was in paniek, want niet erg prettige associaties slopen in mijn hoofd. Ik viel zelfs met moeite in slaap, maar kalmeerde mezelf met de gedachte aan de frivoliteit van wat er gebeurde en het idee: het belangrijkste is hoe ik me voel bij zo'n symbool.

En ik vergat gelukkig de onaangename Christmastide-verrassing. Tot drie maanden later belde een neef aan de andere kant van Rusland met goed nieuws. Ze besloot haar dochter, van wie ze onlangs is bevallen, te dopen. Daarom nodigt hij me uit om over 2 weken naar haar te vliegen, zodat ik peetmoeder word.

Op dat moment herinnerde ik me mijn recente waarzeggerij. Misschien is mijn schotel een soort teken?

Het jaar daarop (of daarna, ik weet het niet precies meer!) Was er weer een waarzeggerij. En voor hem heb ik ook een vinkje gezet, als uitkomen!

En het betreft, ta-dame, romantische zaken. Elk nieuwsgierig meisje zou willen weten wie haar verloofde is.. Met het oog op natuurlijke luiheid en rusteloosheid, gooide ik onmiddellijk de opties voor allerlei moeilijke waarzeggerij, zoals vele uren plakken in de spiegel kijken. Maar de optie om een ​​slot onder het kussen te doen, iets tegelijkertijd te doen en te zeggen, kwam naar me toe oh, hoe naar mijn zin)

Ik had die nacht veel dromen (zoals altijd). Maar mijn brein herinnerde zich ergens dat ik vandaag mijn toekomstige echtgenoot zou moeten zien)) Daarom, toen ik wakker werd, herinnerde ik me onmiddellijk een droom met een jonge man. Dat is pech - het gezicht was volledig uit het geheugen gewist. Alleen het overhemd met patronen in wit en blauw bleef voor mijn ogen. Het meest interessante is dat toen ik mijn man ontmoette, hij precies hetzelfde gekleed was! Daarom beschouw ik hem nu terecht als mijn verloofde)

Natuurlijk waren er nog andere waarzeggerijen, maar die kwamen niet uit. Wat vindt u van dergelijke gevallen - toeval of is het waar dat er iets aan ons wordt geopenbaard? Heeft u uw eigen ervaring? Deel verhalen en meningen in de comments)

Als je meer over de mijne wilt lezen, klik dan op "Duim omhoog" in het antwoord! Dank je!