Tweedaagse salades en wegwerpgerechten op de vakantietafel: het uitzicht van een gast. Ik ben zo ontmoet
Hoe waren je eerste nieuwjaarsdagen? Ik weet zeker dat velen van jullie, zoals ik, op bezoek zijn geweest. Bezoek lieve mensen - familieleden en vrienden om persoonlijk te feliciteren. En niet door te bellen of in een Whatsapp, want dit is totaal anders.
En hier werkt de oude Russische traditie - als er een gast komt, moet hij aan tafel gaan zitten en eten krijgen. Zelfs als iemand al door 3 huizen is gelopen en een stevige maaltijd heeft gegeten. Gelukkig is er meestal voldoende overtollig voedsel in huis: het bleef na oudejaarsavond staan.
Om eerlijk te zijn, de "salade" -traditie kroont me een beetje.
Enerzijds is het lastig om een traktatie te weigeren. En onbeleefd. De gastvrije gastheer van het huis, die talloze borden op tafel trekt, wordt immers gedreven door goede bedoelingen: om degenen die kwamen en hun gastvrijheid te tonen, te voeden.
En we begrijpen allemaal het belang van de concurrentie in de snelheid van het eten van salades met biologische wetten: eet voordat het bederft. Anders blijft het leeuwendeel van de gastronomische gerechten in de prullenbak.
Maar aan de andere kant kan ik geen oude salades en ander voedsel eten dat ouder is dan 2 dagen. Wat zuinige huisvrouwen ook zeggen, die spijt hebben van het weggooien van wat ze hebben gekookt, het eten van het nieuwe jaar begint heel snel... geur onaangenaam.
Of ik ben op de een of andere manier bijzonder grillig, of mijn neus is overgevoelig... Maar vermoord me tenminste: ik kan geen lepel "Stolichny" in mezelf schuiven als het al de tweede dag in de koelkast heeft gestaan, wachtend op zijn beurt.
Ik moet uitstappen om de eigenaar niet te beledigen) Maar gisteren, toen mijn man en ik zijn vriend gingen bezoeken, gebeurde er een gebeurtenis die me uit de sleur sloeg:
De gastvrouw van het huis bood ons vakantiegerechten aan van plastic wegwerpservies. Schotels en kopjes waren keurig gerangschikt op het sierlijke tafelkleed en er waren vorken, lepels en messen aan vastgemaakt. Natuurlijk ook plastic.
Ik begrijp dat mijn vrouw en ik op de derde dag van de viering moe waren. Hoogstwaarschijnlijk roept de gedachte aan afwassen melancholie op, en op sommige plaatsen - en walging... En het wegwerpservies lijkt het probleem perfect op te lossen: je kunt het gewoon weggooien met de etensresten.
Maar naar mijn mening is dit onaanvaardbaar voor een feesttafel. Onze moeders en grootmoeders haalden integendeel het beste uit de dressoirs voor de vakantie en vóór de komst van gasten.
Laten nu veel mensen protesteren tegen de "Sovjet" -tradities, met name in dit dressoirgebruik, zie ik alleen goed: dit is een banaal respect voor de nieuwkomer (in tegenstelling tot het dumpen van oude salades uit containers) en goede kweek. Maar worden ze nu gewaardeerd?
Wegwerpschalen zijn ontworpen voor barbecue en andere maaltijden in de natuur, waar geen toegang is tot water. De instelling van een plastic tafel in huis, zelfs op vakantie, ziet eruit als "laat me met rust". Ik zou mezelf nooit toestaan om gasten ZO één keer te ontmoeten.
Als je het ermee eens bent dat je gasten niet met plastic schaaltjes kunt begroeten, druk dan op "Duim omhoog"! Ik zou ook graag uw mening over de "knowhow" in de commentaren willen lezen.