Ik wou dat ik dit eerder wist! Grootvader vertelde hoe hij tijdens zijn schooljaren van tweeën in zijn dagboek afkwam
Vorige week kwam ik langs om mijn grootvader te bezoeken. Zoals gewoonlijk zette hij zijn kenmerkende thee en zette acaciahoning uit zijn eigen bijenstal op tafel, waar ik dol op ben. Nadat hij over dringende zaken had gesproken, begon de grootvader zich zijn schooljaren te herinneren (het was in de verre jaren 60) en hij vroeg om zijn afstudeeralbums mee te nemen, die in de kast in de woonkamer lagen.
Terwijl ik in de kast drupte, vond ik naast albums de schooldagboeken van mijn grootvader. Nadat ik een paar dagboeken had doorbladerd, vroeg ik: "Grootvader, dus je was een uitstekende student?" Hij glimlachte en antwoordde: 'Ik heb heel goed gestudeerd, maar er waren toch momenten dat ik het kreeg deuces en, zodat de ouders er niets van zouden weten, waste ik deuces vakkundig zodat ze niet bleven trace! ". En toen vertelde mijn grootvader het me de slimme manier waarop hij in de Sovjettijd inkt van papier verwijderde.
Nu zal ik deze methode met jullie delen, en als illustratief voorbeeld neem ik het oude dagboek van mijn dochter, waarin er maar een paar tweeën zijn.
En dus, toen de grootvader een deuce of een verslag van slecht gedrag ontving, ging hij, toen hij thuiskwam, onmiddellijk naar de keuken en haalde azijnzuur uit de kast.
Toen ging hij de kamer binnen en haalde het meest gewone kaliumpermanganaat uit de verbanddoos.
Toen alle benodigde ingrediënten waren verzameld, begon de grootvader met chemie. Allereerst goot hij een kleine hoeveelheid azijnzuur in een bakje en voegde daar kaliumpermanganaat toe, letterlijk met de punt van een mes.
Daarna wachtte hij tot het kaliumpermanganaat volledig was opgelost. In dit geval zei de grootvader dat je niet bang hoeft te zijn om veel kaliumpermanganaat te gebruiken, de kleur moet erg verzadigd blijken te zijn.
Toen de oplossing klaar was, legde hij de krant, in meerdere lagen gevouwen, onder de pagina van het dagboek. Daarna draaide ik watten op een lucifer (ik gebruik een gewoon wattenstaafje), doopte het in de oplossing en met nette bewegingen (niet wrijven, maar alsof het deppen is) aangebracht op de plaats met een ongewenste beoordeling of inscriptie.
De inkt van de rode balpen verdwijnt voor onze ogen. Er blijft slechts een roze spoor van het kaliumpermanganaat zelf op het papier achter, dat net zo gemakkelijk kan worden verwijderd als het pellen van peren.
Om sporen van kaliumpermanganaat te verwijderen, heb je gewoon waterstofperoxide nodig. Twee druppels en er is geen spoor.
Helemaal op het einde, toen het laken een beetje uitgedroogd was, streek de grootvader het glad met een strijkijzer. Voila! En de deuce, want het is nooit gebeurd! Eh, wat jammer dat ik zelf niet van deze methode wist toen ik op school zat.