Moskovieten trekken massaal naar het platteland om te wachten om zich in de tuin te isoleren
Onlangs hoorde ik twee cijfers die me in verwarring brachten. De eerste is informatie dat ongeveer 850.000 inwoners Moskou begin april in hun eigen auto verlieten en... ze de hoofdstad niet binnenkwamen. Het tweede cijfer werd aangekondigd in een rapport van de uitvoerend directeur van het VN-Wereldvoedselprogramma (WFP) David Beasley. De functionaris zei dat de pandemie zou kunnen leiden tot een hongersnood van echt bijbelse proporties - er zijn nu 821 miljoen ondervoede mensen in de wereld. Mens. Als de situatie met het virus niet binnen vier maanden kan worden opgelost, kan het aantal hongerige mensen oplopen tot 1,5 miljard.
U vraagt: "Hoe zijn deze twee nummers gerelateerd?" Het is heel simpel! Gebrek aan voedsel is een heel reëel probleem! En hier mag je geen gunsten van de staat verwachten, je moet het zelf beslissen. Blijkbaar neemt het concept van "dorp Moskoviet" zichtbare vorm aan en is het geen grap meer. Er zijn veel verlaten dorpen binnen een straal van 150 km van de hoofdstad, waar je voor een cent een klein perceel kunt kopen land met gebouwen (nou ja, je kunt er niet op rekenen - meestal zijn huizen en schuren in een deplorabele staat en vereisen reparatie). De massale uittocht van Moskovieten naar het platteland geeft indirect aan dat mensen besloten hebben om op hun persoonlijke percelen voedsel te verbouwen.
Ik interpoleer de situatie in het dorp waar ik al 5 jaar woon (ik bevind me 150 km van Belokamennaya). We hebben dus officieel 9 inwoners geregistreerd. Drie straten, ongeveer 60 gebouwen. Ik zal het nogmaals verduidelijken: met slechts negen bewoners zijn er praktisch geen verlaten huizen. Wie bevolkt ze? Te oordelen naar hoe mijn dorp in de zomer tot leven kwam, gebruikten Moskovieten deze huizen als datsja's, d.w.z. seizoensgebonden. Ik heb velen leren kennen.
Dit voorjaar is de situatie drastisch veranderd. Veel van mijn buren zijn eind maart in het dorp aangekomen en zijn van plan hier tot de herfst te blijven. Sommige Moskovieten, zoals ik, besloten om naar het dorp te verhuizen voor permanent verblijf, d.w.z. woon hier permanent, en niet alleen in het zomerseizoen. En toch valt het volgende op: voorheen hadden veel zomerbewoners geen last van komkommers, aardappelen en tomaten (koop ze bij een plaatselijke bazaar), geef er de voorkeur aan om een gazon in de achtertuin te zaaien gras. Nu is dit "sybarisme" ten einde. Bijna niemand heeft gazons en ligstoelen, maar zelfs bedden met zaailingen zijn zichtbaar. De buren zijn actief aardappelen aan het planten en eten al hun radijs en een jonge groene ui.